ارزیابی و سنجش وضعیت کیفیت زندگی پیاده در ارتباط نظام توسعه اقتصادی، نمونه مطالعه شهر شیراز

شیراز در دل مجموعه شهری، کانون عمده تحولات و تغییراتی است که در مجموعه شهری و منطقه آن رخ می دهد . شهر شیراز به عنوان مرکز پنجمین منطقه گردشگری کشور تقریبا از یکصد و بیست و چهار جاذبه تاریخی - فرهنگی، بالغ بر هجده جاذبه طبیعی و هشت جاذبه تاریخی طبیعی و تعداد زیادی جاذبه های انسان ساخت با پتانسیل تفریحی، استراحتگاهی، ورزشی، علمی، صنعتی، درمانی و ... برخوردار است . شهر شیراز در عرصه ملی نیز یکی از پنج شهر بزرگ فرهنگی - تاریخی محسوب می شود و جایگاه ارزنده ای در برنامه ملی توسعه گردشگری دارد . شهر شیراز بزرگترین کانون خدمات استان و منطقه جنوبی کشور است که از حیث خدمات آموزشی، آموزش عالی، بیمارستانی - درمانی، فرهنگی، جشنواره ها، ورزشی، ارتباطات و اطلاع رسانی، جاذبه های ایلات و عشایر، هنرها و صنایع دستی، ویژگی های مردم شناسی و آداب و رسوم و فرهنگ گردشگری و نیز از حیث تمرکز خدمات گردشگری نقش برجسته و بارزی دارد. زندگی راهبردی یک پروژه کل نگر است که اجزا سازنده شهر در آن نقش کمرنگی دارد . در این رویکرد، عرصه های پیاده برای شهر حامل معنا هستند که میبایست به صورت سیستمی با هم مرتبط باشند . بنابراین مولفه های کالبدی همچون ترافیک، عرض معبر، تعداد تقاطع، تراکم و ... نمی تواند به تنهایی در انتخاب عرصه ها موثر باشد؛ بلکه تجمیع لایه های خاطرهای، تاریخی، ذهنی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی است که شاخصهای انتخاب عرصه های زندگی پیاده در شهر است. همچنین ممکن است ارزش یکی از این لایه ها به حدی باشد که سایرین را تحت تاثیر قرار داده و با اختلاف چشمگیری معیار انتخاب عرصه زندگی پیاده شود .

کلیدواژه ها:

شهر پایدار ، زندگی پیاده ، نظام اقتصادی شهری ، شهر شیراز