طراحی معماری فضاهای آموزشی از منظر روانشناسی محیط

سال ها است که با توجه به تغییرات نظام و پیشینه های آموزشی، وصعت و کیفیت مکان های آموزشی هم تغییرات زیادی داشته است. از همین رو باید توجهی خاص به مستئل معماری و طراحی درست هم در فضاهای آموزشی لحاظ گردد. چرا که محیط فیزیکی به سبب ساختار خود می تواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیری را تقویت و یا تضعیف نماید. معماری، هنری است که ما را در بر گرفته است و انسانها بیش از آنکه بر فضا تاثیرات زیادی داشته باشد، که تاثیراتی از آن خواهد گرفت. آموزش و به همراه آن فضاهای آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدن سازی جوامع به عهده دارند. لازمه اصلاح بدنه آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است، فضاهایی که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان و نوجوانان می باشد که تحقق این امر از طریق طراحی جزئیات فضاها با توجه به الگوهای رفتاری آنها امکان پذیر خواهد بود. روانشناسی محیطی مطالعه ای بین مردم و محیط اطرافشان است. با استفاده از این دانش می توان پیش از طراحی و ساخت، ارزیابی هایی را انجام داد که بهترین ابزار برای طراحان حرفه ای به حساب می آید. الگوهای معماری بومی ایران نیز می تواند بر معماری مدارس و فضاهای آموزشی و روانشناسی محیط تاثیر بسزایی داشته باشد. لذا این مقاله سعی دارد به بررسی تاثیر فضاهای آموزشی از منظر روانشناسی محیط در معماری ایران معاصر بپردازد.

کلیدواژه ها:

طراحی فضاهای آموزشی ، روانشناسی محیط ، طراحی معماری ، طراحی معماری مدرسه