مبانی طراحی فضای آموزشی متحرک با رویکرد نیاز کوچ نشینان ایران

اهمیت تعالی فرهنگی و به ویژه آموزش تراز نوین سرمایه های ملی کشور و جوانان مستعد بر کسی پوشیده نیست. زیرا که برای اصلاح و رونق جامعه ای باید از آموزش کودکان جامعه آغاز کرد؛ تا بتوان به آینده امیدوار بماند. روند تحقق اهداف آموزشی، ارکانی مختلف و گستره ای دارد. هرشخص مسئول زیربطی به نوبه خود باید سهمی از این روند در انجام وظایف را بر عهده گیرد؛ تا پیشرفت حاصل شود. از طرفی امکان بهره وری در این موضوع چنان حساس است که با وجود سهم ارزشمند قوم عشایر یا کوچ کننده ایرانی، در فرهنگ اجتماعی و اقتصاد کشور، جمعیت آنان روز به روز در حال کاهش است. بنابراین متعادل کردن شرایط و تامین حداقل شرایط تحقق عدالت آموزشی برای فرزندان این مرزوبوم برای عشایر کوچ نشین زحمت کش از اهمیت خاصی برخوردار است. حرکت پذیری کالبد معماری و حتی فضاهای آموزشی به گونه ای که انسان خود، در مسیرعملکرد مناسبش جابه جا شود و با توجه به شرایط و مصالح بومی منطقه برای خود سرپناه یا فضایی امن برای آموزش علم و فن بسازد از زمان های بسیار دور وجود داشته است. روش تحقیق در این مقاله به نحوه استنباطی و تحلیل مستندات پژوهشی با هدف تبیین مراتب اعتلای روند طراحی فضاهای آموزشی متحرک کارآمد در راستای تحقق رشد علم و فناوری، منجر به ارائه چند راه کار موثر برای برطرف کردن نیاز حرکت کل معماری بالاخص برای قوم کوچ نشین ایران را شده است. با بررسی معایب، محاسن، فرصت ها و تهدیدات این روش طراحی به منظور تبیین بهینه ترین و اجرایی ترین روش طراحی و اصولی ترین شیوه ساخت معماری آموزشی متحرک برای عشایر کوچ نشین باشیم.

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، معماری حرکت پذیر ، مبانی طراحی ، عشایرکوچ نشین ، مدارس متحرک