ارزیابی روشهای استاتیکی غیرخطی برای سازه های بلند فولادی

در برآورد نیازهای لرزه ای سازه ها، فرض بر این است که پاسخ سازه توسط مود اصلی آن کنترل می شود.این فرض برای سازه های بلند و مرتفع، بدلیل مشارکت مودهای بالاتر سازه در پاسخ لرزه ای جوابهای دقیقی را نمی دهد. برای حل این مشکل روش تحلیل استاتیکی غیرخطی مودال ) MPA ( توسط چوپرا و گوئل در سال 0222 ارائه شده است که اثر مودهای بالاتر را در برآورد نیازههای لرزه ای سازه ها برآورد می کند. در این تحقیق نیازهای لرزه ای سازه های بلند سه بعدی فولادی با استفاده از روش های رایج در آئین نامها و روش استاتیکی غیرخطی مودال ) MPA (، با روش تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی مقایسه شده است. پارامترهای مورد ارزیابی شامل جابجایی حداکثر،تغییر مکان نسبی طبقات و درصد تشکیل مفاصل پلاستیک می باشند. نتایج بدست آمده از تحلیل ها نشان می دهد که روش تحلیل استاتیکی غیرخطی مودال نتایج بهتری را نسبت به روش های رایج ارائه می دهد

کلیدواژه ها:

تحلیل استاتیکی غیرخطی مودال ، سازه های بلند ، تحلیل دینامیکی غیرخطی ، مودهای بالاتر