ازتوباکتر به عنوان یک کود زیستی محرک رشد گیاه برنج (Oryza sativa L.)
محل انتشار: مجله تحقیقات آب و خاک ایران، دوره: 53، شماره: 3
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 305
فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJSWR-53-3_014
تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1402
چکیده مقاله:
امروزه مصرف کودهای شیمیایی در جهت افزایش میزان تولید در واحد سطح محصولات کشاورزی مشکلات زیستمحیطی بسیاری ایجاد کرده است. علاوه بر این، تنش های محیطی از مهم ترین عوامل کاهشدهنده عملکرد و تولید گیاهان زراعی به شمار میرود. با توجه به اهمیت گیاه برنج در تامین امنیت غذایی در سطح ملی و جهانی و افزایش قیمت کودهای شیمیایی، یافتن مسیرهای دوستدار محیطزیست و در راستای کشاورزی پایدار امری ضروری است. استفاده از کودهای زیستی شایستهترین راه در جهت کاهش مصرف کودهای شیمیایی و بهبود مقاومت گیاه در مزارع برنج است. ازتوباکترها بیش از یک قرن است که به عنوان کود زیستی استفاده میشوند و به خوبی در مقیاس آزمایشگاهی و مزرعهای مطالعه شده است. ازتوباکترها همچنین به عنوان باکتریهای تثبیت کننده نیتروژن در ریزوسفر و ریشههای ( بصورت اندوفیت) گیاه برنج گزارش شدند. در این مطالعه، تاثیر کود زیستی ازتوباکتر بهعنوان یک باکتری محرک رشد گیاه بر روی گیاه برنج و مولفههای عامل این اثر مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها نشان داد این باکتری علاوه بر تثبیت نیتروژن، با انحلال فسفاتهای نامحلول، تولید هورمونهای گیاهی مثل ایندول استیک اسید، هیدروژن سیانید، و سیدروفور موجب افزایش شاخصهای رشد گیاه، جذب عناصر غذایی و عملکرد دانه گیاه برنج میگردد. همچنین استفاده از زادمایه ازتوباکتر در شالیزارها منجر به افزایش مقاومت گیاه برنج به تنشهای زیستی و غیر زیستی میشود. با توجه به تاثیر مثبت استفاده از زادمایه باکتری ازتوباکتر بهعنوان یک کود زیستی بر رشد گیاه برنج و تاثیر این باکتری بر کاهش میزان مصرف کودهای نیتروژنه و بهبود مقاومت گیاه برنج به تنشهای زیستی و غیر زیستی، تهیه کودهای زیستی حاوی باکتریهای ازتوباکتر بومی و کاربرد آن در مزارع برنج توصیه میشود.
نویسندگان
حسینعلی علیخانی
گروه علوم و مهندسی خاک، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
شایان شریعتی
گروه علوم و مهندسی خاک، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
حسن اعتصامی
گروه علوم و مهندسی خاک، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
علیرضا فلاح نصرت آباد
موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :