اثر بخشی آموزش مثبت نگری بر کفایت اجتماعی ، سخت رویی و سازگاری پرستاران اورژانس

وجود پرستاران کارآمد در سیستم های درمانی کشور برای ارائه خدمات درمانی باکیفیت ، با به روزکردن سطح دانش و ارتقای سلامت جسم و روان کارکنان مهیا می شود؛ پرستاران مشغول به کار در بیمارستان ها مخصوصا بخش های اورژانس به علت مواجه مستمر با تروما در مراجعین دچار پریشانی و اضطراب شده و بهداشت روانی آنان تهدید می گردد بنابراین هدف پژوهش ، بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر کفایت اجتماعی ، سرسختی و سازگاری در پرستاران بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. به این منظور ۳۰ پرستار به صورت تصادفی در دسترس از اورژانس بیمارستان های شهر ساوه انتخاب شده و در دو گروه ازمایشی و کنترل گمارش شدند. مداخله آموزشی در ۸ جلسه به گروه آزمایش ارائه گردید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. هر دو گروه پرسشنامه های کفایت اجتماعی فلنر و سرسختی روان شناختی کوباسا و سازگاری بل ، در پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. یافته ها نشان دادند آموزش مثبت نگری به طور معناداری باعث افزایش کفایت اجتماعی ، سرسختی و سازگاری در پرستاران شد.

کلیدواژه ها:

مثبت نگری ، کفایت اجتماعی ، سخت رویی ، سازگاری و....