مقایسه اثربخشی معنویت درمانی اسلامی و واقعیت درمانی بر اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان پایه دوازدهم شهر دزفول

زمینه و هدف: اهمالکاری تحصیلی یکی از متداولترین انواع اهمالکاری و یکی از مشکلات رایج در میان دانش آموزان است که بر عملکرد تحصیلیدانش آموزان تاثیر منفی دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی معنویت درمانی اسلامی و واقعیت درمانی بر اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان پایهدوازدهم شهر دزفول در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ انجام پذیرفت.روش: پژوهش حاضر از نظر هدف یک پژوهش کاربردی و با طرح نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه باگمارش تصادفی بود.جامعه آماری پژوهش متشکل از تمامی دانش آموزان پسر پایه دوازدهم مقطع متوسطه مدارس دولتی شهر دزفول در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ بود. به صورت نمونه گیری در دسترس ۲ مدرسه به نام های دکتر عصاریان و چمران انتخاب شد و ۴۵ نفر از دانش آموزان (۱۵ نفر گروه آزمایش اول ، ۱۵ نفر گروه آزمایش دوم و ۱۵ نفر گروه گواه) به عنوان گروه نمونه که تمایل به شرکت در پژوهش را داشتند ، انتخاب شدند .برای جمع آوری داده ها از یک پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۴) استفاده شد یکی از گروه های آزمایش پروتکل معنویت درمانی را طی ۱۰ جلسه و گروه آزمایش بعدی پروتکلواقعیت درمانی را طی ۸ جلسه دریافت کردند و و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس اندازه گیریهای مکرر و بن فرونی انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد معنویت درمانی اسلامی و واقعیت درمانی بر اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان موثر است (p<۰/۰۱) معنویت درمانی نسبت بهواقعیت درمانی در کاهش اهمالکاری تحصیلی اثربخش تر می باشد (p<۰/۰۱).نتیجه گیری: به نظر می رسد معنویت درمانی اسلامی و واقعیت درمانی می تواند به عنوان یک امر پیشگیرانه و بهبود دهنده در بهبود عملکرد تحصیلی وکاهش اهمالکاری تحصیلی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

معنویت درمانی اسلامی ، واقعیت درمانی ، اهمالکاری تحصیلی