ارزیابی جایگاه بهره گیری از نور طبیعی در سیاست عرضه مازاد تراکم ساختمانی با استفاده از شاخص SVF (محدوده مورد مطالعه: خیابان امام خمینی تبریز)

قابل رویت بودن محیط اطراف برای کاربر نیازمند وجود نور کافی در فضا است، به طوری که فرد بدون خستگی چشمناشی از انطباق های متوالی با نور کم یا زیاد قادر به انجام فعالیت خویش باشد.با گسترش روزافزون جمعیت و رشد آن در سراسر جهان که تقاضای روز افزون مسکن را به دنبال داشته است، انسان نیزبا شیوه های گوناگون سعی کرد تا این نیاز را برآورده سازد. از جمله این شیوه ها تمایل به ساخت و ساز های خارج ازپهنه ارتفاعی مصوب در طرح های شهری است. این پدیده را می توان یک پدیده اساسی در شهرسازی کنونی به شمارآورد. مقتضیات امروز، به ویژه رشد شهرنشینی و کمبود درآمد برای شهرداری ها، دست اندرکاران را واداشته است تا برایاستقرار جمعیتی افزون تر در محدوده های شهری، ایجاد ساختمان های بلندمرتبه و یا به عبارت دیگر، بنگاه توزیع رانتملکی را ترویج دهند. استفاده فراگیر ازاین روش دارای تبعات و آثار منفی نیز بوده و مشکلات نوینی را برای شهروندانپدید آوردکه از آن جمله می توان به افزایش ازدحام و تراکم، افزایش آلودگی های زیست محیطی، افزایش میزانمحصوریت، ملال آور شدن فضا، کاهش دسترسی شهروندان به هوای آزاد و نور خورشید و افزایش مزاحمت های شهریاشاره کرد. در این پژوهش با استفاده از مدلسازی سه بعدی و تحلیل های شاخص SVF، نشان داده شد اهمیت و تاثیر عرضه مازاد تراکم ساختمانی بر ایجاد سایه اندازی و کاهش بهره جویی از نور طبیعی خورشید در برنامه ریزی شهری قابل چشم پوشی نیست.

کلیدواژه ها:

تراکم فروشی ، شاخص SVF ، خط آسمان ، نور طبیعی ، بلند مرتبه سازی ، تبریز