عوامل موثر در دوام و پایداری سازه ای مسجد جامع یزد

معماری همواره بر بستری از «هندسه» پدید آمده است و استفاده از ترسیمات هندسی در هنر و معماری ایران سابقهطولانی دارد. طرح مایه های هندسی مخصوصا پس از اسلام، برای معین کردن اندازه های بنا و به دست آوردن تناسباتمطلوب مورد استفاده قرار گرفتهاند. مقاله حاضر در جهت بررسی عوامل موثر در دوام و پایداری سازه ای در بنای مسجدجامع یزد تهیه گردیده شده است. سوال طرح شده این است که چه رابط های بین اصول هندسی کالبد مسجد جامع یزد وپایداری ساز های آن وجود دارد؟در این مقاله بر اساس سوال طرح شده، ابتدا مبانی نظری هندسه در معماری بررسی می شود. در این زمینه مروری بردیدگاه ها و همچنین اصول و قواعد نیارشی مربوط به کاربرد هندسه در معماری خواهد شد. در مقاله حاضر ضمن توصیفبنای مسجد جامع یزد شامل مختصری از تاریخ و جغرافیای اثر و سب ک شناسی آن، به تحلیل فنی ساختار هندسی در هربخش از اجزای کالبد مسجد از کل به جز، بر اساس تحلیل نحوه عملکرد سازه ای اندام ها و نحوه انتقال نیروها به صورتنظری پرداخته میشو د. در نهایت از طریق قیاس و انطباق خروجی ها بر هم، بخشی از منطق سازه ای مصداق مورد یآشکار می گردد. نتایج تحقیق مبین این مطلب است که علاوه بر اصول و قواعد ساز های، هندسه اجزا ء کالبد اثر در تداو معمر سازه و مقاومت بنا تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

هندسه ، مسجد جامع یزد ، پایدا ری سازه ای ، معماری ایرانی