بررسی مفهومی توسعه پایدار در زمینه معماری و شهرسازی

ساخت سکونتگاه مناسب برای زیست بشر با توجه به گستره و چگونگی امکانات کره خاکی انسان را به تفکر واداشته است.انسان در ادوار کهن و پیش از کشف تکنیک های عمل مصالح و اجرا ، از طبیعت و غار به عنوان سرپناهی برای زیستن سودمی برده است. با گذشت زمان و گام نهادن در مسیر تکامل با استفاده از اصولی بنیادین و ثابت تا فراگیری علومی نوین در پیخلق آثاری بدیع و تامین نیازهای جدید و روزافزون خود بوده است.امروزه با افزایش چشمگیر جمعیت و با تمایل به زندگ ی شهرنشینی مباحث جدید تحت عنوان توسعه پایدار با محوریتمصرف منابع به گونه ای که ضمن پاسخ به نیازهای خود برای آیندگان نیز باقی گذاریم ، مورد توجه بسیاری از اندیشمندان ومحافل علمی قرار گرفته است. به نحوی که باب معماری پایدار (sustainable Architecture ) به صرف گسترده ای درحیطه معماری و شهرسازی گشوده شده است که با مفهوم پدید آوردن بنا و محیطی بهینه با حداکثر انطباق و بهره جویی ازشرایط محیطی و انرژی های طبیعی پی گیری می شود. از سویی دیگر پایداری شهری نیز تنها به مقولات زیست محیطیمنتهی نمی گردد ، بلکه گامی در جهت رسیدن به پویایی اقتصادی و محیط زیست و عدالت اجتماعی که از ارکان بنیادینتوسعه پایدار به شمار می آیند ، می باش د. در این مقاله سعی شده است تا پس از آشنایی با مبداء و منشاء مفهوم پایداری ،تعریف و شناخت کاربرد مفاهیم پایداری در معماری و شهرسازی پرداخته و به این نتیجه نایل می شویم که معماری وشهرسازی پایدار در گذر زمان توانسته به مسائل محیطی خود پاسخی مناسب دهد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، شهر پایدار ، معماری سنتی