بررسی تاثیر برخی متغیرهای اقلیمی در ارزیابی چرخه ی عمر به کمک مدلسازی اطلاعات ساختمان

با گسترش نقش قابل ملاحظه ی صنعت معماری، مهندسی و ساخت در مصرف جهانی انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای، توسعه یمبانی طراحی پایدار و کاهش اثرات زیست محیطی از اهمیت روز افزون برخوردار شده است. در این راستا استفاده از مدلسازی اطلاعاتساختمان و به کار گیری آن در ارزیابی چرخه ی عمر در مراحل اولیه ی طراحی روش قابل اطمینانی برای ارزیابی مبانی توسعه ی پایداردر ساختمان ها است. در نتیجه ی تعدد عواملی که در ارزیابی پایداری یک ساختمان اثرگذارند، هنگام بهینه سازی اثرات ناشی از ساختو بهره برداری از یک ساختمان نقش متغیرهای اقلیمی و منطقه ای گاها مورد توجه قرار نمی گیرد. این پژوهش، متغیرهای اقلیمی-منطقه ای و تاثیر آنها را در ارزیابی چرخه ی عمر ساختمان و مصرف سالانه انرژی آن مورد بررسی قرار میدهد. بدین ترتیب سه مدلیکسان در سه موقعیت با اقلیم متفاوت در آمریکای شمالی (پوستون، آریزونا و کبک) توسعه داده شده و ارزیابی چرخه ی عمر برایاین سه مدل مختلف بررسی شده است. نتایج نشان داد با استفاده از مصالح مناسب که با ویژگی های آب و هوایی منطقه سازگاریدارد، بیش از % ۲۸ در مصرف انرژی سالانه ی ساختمان در مرحله ی بهره برداری صرفه جویی شود. گرچه لایه ی عایق حرارتی به کاهشمصرف انرژی کمک می کند، اما موجب افزایش % ۳ در مقدار گازهای گلخانه ای انتشار یافته در طول چرخهی عمر مدل می شود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی چرخه عمر ، مدلسازی اطلاعات ساختمان ، متغیرهای اقلیمی-منطقه ای ، تغییر اقلیم ، توسعه ی پایدار