مدل‌سازی میزان بکارگیری دورکاری با استفاده از شبکه‌های عصبی مصنوعی

دور کاری یکی از استراتژی های مدیریت تقاضای حمل و نقل است که شامل موضوع ها و محورهای مهمی می شود یکی از مهمترین این محورها، اثر سنجی دورکاری است عامل اصلی در تعیین میزان آثار این راهبرد نوین مدیریت تقاضای حمل و نقل ، میزان بکارگیری آن است که با حذف شمار قابل توجهی از سفرها در ساعت اوج ترافیک و کاهش تقاضا از سرمایه گذاری های کلان به منظور ایجاد و گسترش ظرفیت های متناظر جلوگیری می کند. در این مقاله به مدلسازی میزان بکارگیری دورکاری با استفاده از مدل شبکه های عصبی مصنوعی پرداخته می شود. تعداد روزهای مناسب برای دورکاری با توجه به ویژگی های شغلی، ویژگی های سفرهای شغلی و ویژگی های اقتصادی-اجتماعی فرد مدل می شود. شبکه های عصبی از آن جهت حائز اهمیت هستند که ساختارهای غیرخطی پیچیده را با بهره گیری از ساختارهای تصنعی نرون ها ادراک نموده و قابلیت خوبی در بازسازی مشاهدات دارند. جهت آموزش شبکه عصبی از اطلاعات گردآوری شده در پرسش گری یک نمونه آماری از کارمندان سازمان های ختلف شهر تهران استفاده از نتایج این مدل، می تان برای کارمندان با ویژگی های مختلف، تقاضای دور کاری را در قالب تعداد روز در هفته برآورد کرد/

کلیدواژه ها:

میزان بکارگیری دور کاری ، شبکه های عصبی مصنوعی ، مدل سازی