بررسی استقلال عملکردی و فعالیت ورزشی در سالمندان و پیامدهای سالخوردگی جمعیت

بهبود شرایط زندگی، افزایش طول عمر و امید به زندگی منجر به ازدیاد تعداد سالمندان در جوامع مختلف شده است. این پدیده به اهمیت ارتقای سلامت و کیفیت زندگی می افزاید. افزایش جمعیت سالمندان یکی از مهمترین چالشهای اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی به ویژه برای ارائه کنندگان خدمات بهداشتی و درمانی، اعضای خانواده و جامعه در قرن بیست ویکم به شمار می رود.سالمندشدن بخش زیادی از جمعیت ایران در آیندهای نزدیک واقعیتی انکارناپذیر است. طبق سرشماری نفوس سال ۱۳۹۵ در ایران، حدود ۹/۲۸ درصد کل جمعیت کشور را سالمندان بالای ۶۰ سال تشکیل میدهند. آنچه در این مقاله مورد تاکید واقع شده است شناسایی نقش مدیریت ورزش کشور در اتخاذ یک اراده جدی برای تحقق "ورزش سازماندار و رسمی سالمندی" بوده که موجب ترغیب و رویکرد سالمندان به سوی تمرین و ورزش منظم شود تا در آیندهای نهچندان دور، جامعه سالمندان سالم، شاداب با حداقل هزینه های درمانی، سایر چالشها و تهدیدات اجتناب ناپذیر آن پیش رو داشته باشیم . پیشبینی میشود که درصد سالمندان ایران تا سال ۱۴۰۴، به ۱۰ و تا سال ۱۴۲۹ به بیش از ۳۰ درصد بافت جمعیتی برسد. بنابراین در سال ۱۴۲۹ درصد جمعیت سالمندان ایران از میانگین جهانی ۲۲) درصد) و آسیایی ۲۴) درصد) بیشتر خواهد شد . بنابراین توجه به بهداشت جسم و روان افراد مسن و ایجاد سازگاریهای لازم برای ارائه خدمات متناسب با شرایط این افراد بیش از پیش ضرورت مییابد. فرضیات این پژوهش بر مبنای ارتیاط میان سابقه فعالیت و ورزش افراد با میزان استقلال، سلامت، عدم نیاز به دارو و تجهیزات نگهداری، حفظ روحیه و ارتباطات اجتماعی درسنین بالای ۶۰ سال پیمایش شد. به سبب ارزش اثبات شدهای که ورزش با کیفیت وضعیت افراد در سالمندی دارد، همچنین ارتباط ورزش اصولی ویژه سالمندی با ایجاد انگیزه و رویکرد سالمندان به ورزش منظم، نیز بررسی شد.

کلیدواژه ها:

استقلال سالمند ، ورزش سازمان دار سالمندی ، پیامد سالخوردگی جمعیت.