اثر بتاآلانین بر میزان عملکرد و توان هوازی پاروزنان مرد تیم ملی روئینگ

محقق به مطالعه اثر بتاآلانین بر فعالیت ارگومتر روئینگ پرداخت. ۲۴ پاروزن مرد نخبه بطور تصادفی در یک طرح متقاطع در گروههای مصرف بتاآلانین یا دکستروز به میزان ۴۰ میلیگرم بر هر کیلوگرم وزن بدن در روز برای ۲۵ روز، و گروه سوم بدون مکمل قرارگرفتند. پس از تعیین توان هوازی بیشینه ) VO۲max ( و حداقل سرعت رسیدن به توان هوازی ) vVO۲max (، آزمون ارگومترجهت تعیین توان و میزان میانگین سرعت در شش دقیقه ارگومتر (vRmax) و روز بعد، زمان رسیدن به واماندگی در vRmax( TvRmax % ( به ثبت رسید. در روز سوم، آزمون شش دقیقه ارگومتر با ۰۴ vRmax انجام شد و لاکتات و ضربان قلب ثبت و همینآزمون ها در انتها تکرار شد. نتایج نشانگر کاهش معنادار لاکتات در گروه بتاآلانین نسبت به گروه های دیگر بود. همچنین Tvmaxو توان میانگین در گروه بتاآلانین نسبت به دو گروه دیگر بهبود معناداری یافته بود. به نظر می رسد مصرف بتاآلانین با تاخیر در تجمعلاکتات، منجر به افزایش زمان رسیدن به خستگی در اجرای فعالیت استقامت عضلانی و هوازی ارگومتر روئینگ میگردد.

کلیدواژه ها:

بتاآلانین ، روئینگ ، استقامت عضلانی ، واماندگی ، پاروزنان مرد نخبه