بررسی فلسفه آموزش و پرورش در ایران درادوار مختلف تاریخی

هدف اصلی این مقاله، بررسی تاریخ فلسفه تعلیم وتربیت ایران در دور های مختلف تاریخی است.این رشته در ایران سابقه بسیار کوتاه تری دارد وتاریخچه ای ثبت شده برای آن وجود ندارد. از سوی دیگر،بررسی دقیق روند توسعه هر رشته با ارجاع به افراد و سازمان های حرف های که در تشکیل و جهت گیری آن نقش کلیدی ایفا کرده اند، امکان پذیر است.در این مقاله، پس از بررسی مختصر تجربه های بین المللی در تاریخ فلسفه تعلیم و تربیت، به نقش تعیین کننده انجمن های معتبر و جریان ساز اشاره شده است. آن گاه ضمن تشریح وضعیت فلسفه تعلیم و تربیت در ایران معاصر، نشان داده شد. بررسی ها نشان میدهد که در ایران، به رغم انتشار آثار بسیار در این زمینه، فیلسوفان تربیتی ایران بیشتر به سودآوری فلسفه برای معلمان و دانش آموزان گرایش داشته اند. بنابراین، به نظر میرسد که ما باید خود را به عنوان فیلسوفان تربیتی اصیل بازیابیم و تمایز میان فلسفه محض و فلسفه تعلیم و تربیت را از میان برداریم.به عبارت دیگر،هدف اساسی فیلسوف تربیتی باید ناظر باشد به توسعه و تعمیق فهم مباحث فلسفی که در فرایند تربیت رخ می نماید. بنابراین، فهم مبانی فلسفی تعلیم و تربیت و نه صرفا بهبود عمل آموزش باید در کانون توجه متخصصان این رشته قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تاریخ ، ایران ، علوم تربیتی ، فلسفه تعلیم و تربیت