بررسی و مطالعه تقطیر غشایی بعنوان فرآیند نوین جداسازی در واحد RO پتروشیمی دماوند

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 367

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

OGPH07_067

تاریخ نمایه سازی: 18 اردیبهشت 1402

چکیده مقاله:

تقطیر غشایی بعنوان یک فرایند نوین جداسازی غشایی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این فرایند از یک غشاء آبگریز در تماس با محلول خوراک ورودی استفاده میشود. اساس کار بر تعادل گاز مایع استوار است و ابتدا مایع در طرف غشاء تبخیر شده و با عبور از غشاء در طرف دیگر چگالیده میشود. این فرایند در دمای ۷۰ ۴۰ درجه سانتیگراد و فشار اتمسفریک انجام میشود. مهمترین مزیت این روش استفاده از منبع انرژی پایین و به دست آوردن خلوص بالا میباشد. تقطیر غشایی براساس روش چگالش بخار نفوذی از غشاء به انواع مختلف تقسیم بندی می شود. در این مقاله عوامل موثر بر کارایی فرایند تقطیر غشایی ماند تاثیر دما، غلظت و سرعت خوراک ورودی، قطر و اندازه حفره های غشاء، ضخامت و جنس غشاء بررسی میشود. همچنین مزایا و معایب تقطیر غشایی در مقایسه با دیگر روشهای غشایی مورد تحلیل قرار میگیرد. تقطیر غشایی یک فناوری جدید در صنعت شیرین سازی آب شور می باشد که بر مبنای گرمایش بوده و در آن تنها مولکولهای بخار قادرند ا زمیان یک غشای متخلخل آب گریز عبور نمایند در فرایند تقطیر غشایی نیروی محرکه اختلاف فشار بخار موجود بین دو طرف غشای متخلخل آب گریز می باشد فشار هیدرواستاتیکی به کار گرفته شده در این فرایند پایین تر از فشاری است که در سایر فرآیندهای جداسازی مانند اسمز معکوس به کار می رود لذا انتظار می رود که تقطیر غشایی یک فرآیند مقرون به صرفه باشد اندازه تخلخل غشایی مورد نظر در تقطیر غشایی نسبتا بزرگتر از سایر فرآیندهای جداسزای مانند اسمز معکوس می باشد بنابراین درچار گرفتگی کمتری نسبت به سایر فرایندهای غشایی می شود.

کلیدواژه ها:

جداسازی ، تقطیر غشایی ، اسمز معکوس ، نفوذ نادسنف مکانیسمهای انتقال ، غشای آب گریز

نویسندگان

وحید چراغیان

دانشجوی دکتری تخصصی مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی شیمی و پلیمر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

سیدفرشید پژوم شریعتی

دکتری تخصصی مهندسی شیمی، استاد دانشکده مهندسی شیمی و پلیمر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران