اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر مهارتهای ارتباطی دختران نوجوان

هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر مهارتهای ارتباطی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۳۰ نفر از آنان در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). گروه آزمایش تحت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای جلسات درمانی پذیرش و تعهد اقتباس از پترسون، ایفرت، فینگولد و دیویدسون (۲۰۰۹) قرار گرفت؛ اما گروه گواه هیچ گونه مداخلهای دریافت نکردند و در لیست انتظار باقی ماندند. از پرسشنامه تجدیدنظر شده مهارتهای ارتباطی کوئیندام (۲۰۰۴) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی) انجام پذیرفت. یافته ها: نتایج نشان داد درمان پذیرش و تعهد در مرحله پسآزمون و پیگیری نسبت به گروه گواه اثربخشی معناداری بر درک پیام (۳۷/۶=F، ۰۰۴/۰=P)، تنظیم هیجان (۶۲/۸=F، ۰۰۱/۰>P)، گوش دادن (۵۷/۴=F، ۰۱۷/۰=P)، بینش به ارتباط (۰۴/۱۶=F، ۰۰۱/۰>P)، ابراز وجود (۱۶/۹=F، ۰۰۱/۰>P) دختران نوجوان دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که درمان پذیرش و تعهد می -تواند به عنوان شیوههای درمانی برای بهبود مهارتهای ارتباطی دختران نوجوان در محیط های آموزشی و درمانی به کار برده شود.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، مهارتهای ارتباطی ، دختران