تحلیل مفهومی روش تربیتی امربه معروف و نهی ازمنکر

نظام تعلیم و تربیت اسلامی شامل مبانی، اهداف، اصول، روش ها، عوامل و موانع، ساحت ها و ... است. روش تربیت که عبارت از چگونگی مجموعه رفتارهای تربیتی انسان و در مقایسه با اصول تعلیم و تربیت، بایدها جزئی تر و رفتاری است، از اجزای مهم نظام تعلیم و تربیت محسوب می شود. امر به معروف و نهی از منکر دو فریضه مهم دینی است که قرآن و سنت و ادله عقلی و عقلایی بر ضرورت اجرای آن در جامعه تاکید نموده است. سوال اصلی تحقیق این است که آیا می توان امر به معروف و نهی از منکر را از روش های تعلیم و تربیت در اسلام دانست؟ در این تحقیق که با روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است، امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یکی از روش های مهم تربیتی در تعلیم و تربیت اسلامی مطرح شده، چیستی و قلمرو مفهومی «روش تربیتی امربه معروف و نهی از منکر» از جهات مختلف تاریخی، اخلاقی، فقهی، اجتماعی و تربیتی مورد بحث قرار گرفته و از حیث مفهومی، مراتب امر و نهی تحلیل شده است. سعی شده قلمرو مفهومی آن در تقسیمات ایجادی و اصلاحی، مصرح و غیر مصرح و نیز امر و نهی از حیث آمر و ناهی، مخاطب و محتوا به اختصار بحث شود. ورود «فقه تعلیم و تربیت» به مباحث مرتبط با امر به معروف و نهی از منکر از مباحث مهمی است که در سال های مورد توجه قرار گرفته و می تواند برای نظام تعلیم و تربیت در کشورهای اسلامی بسیار موثر و راهگشا باشد.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، روش تربیتی ، امر به معروف ، نهی از منکر ، تحلیل مفهومی ، فقه تربیتی