بررسی وضعیت ویژگی های شخصیتی و ارتباط آن با خویشتنداری پرستاران شاغل در بخش های اورژانس بیمارستانهای شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۰

ویژگی های شخصیتی به صورت پایدار بر رفتار حرفه ای و شغلی تاثیر می گذارند و براساس آن ها می توان رفتارها ی خاص افراد را در موقعیت های گوناگون کار و شغلشان تعیین نمود. ویژگی های شخصیتی عوامل کمک کننده اساسی در ساخت خویشتنداری هستند. بنابراین ، هدف پژوهش حاضرتعیین وضعیت ویژگی های شخصیتی و ارتباط آن با خویشتنداری پرستاران شاغل در بخش های اورژانس بیمارستان ها ی شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۱بود. این پژوهش یک مطالعه تحلیلی مقطعی است . نمونه آماری شامل ۱۵۴ نفر از کلیه پرستاران شاغل در بخش اورژانس بودند. شرکت کنندگان در مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این مطالعه جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه صورت گرفت . پژوهشگر پس از کسب رضایت آگاهانه شرکت در پژوهش ، پرسشنامه ها را در اختیار واحدهای مورد پژوهش قرار داد. کلیه شرکت کنندگان فرم جمعیت شناختی ، پرسش نامه خویشتنداری نیک منش و مقیاس ویژگی های شخصیتی پنج عاملی نئو۱ را تکمیل کردند. داده ها توسط نرم افزار spss نسخه ۲۵ و با استفاده از آزمون های آماری مناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . یافته های پژوهش نشان داد که ارتباط معناداری بین مولفه های ویژگی های شخصیتی با خویشتنداری در پرستاران وجود دارد. ویژگی های شخصیتی امکان تبیین خویشتنداری را در پرستاران شاغل در بخش اورژانس دارند. همچنین تمامی زیرمقیاس های خویشتنداری به جز تکانشگری و مخاطره پذیری با ویژگی های شخصیتی همبستگی منفی معناداری داشتند. با توجه به یافته های پژوهش ویژگی های شخصیتی بر خویشتنداری پرستاران تاث یر می گذارد و هرچقدر ویژگی های شخصیتی پرستاران در همه ابعاد جز روان نژندی قوی باشد، نمره خویشتنداری پرستاران کاهش می یابد. بنابراین به منظور افزایش عملکرد پرستاران و کیفیت شغلی آنان می توان پیشنهاد نمود که در سرفصل دروس (کوریکولوم )۲ آموزشی تغییرات اساسی ایجاد شود و فرایند جذب و استخدام پرستاران با در نظر گرفتن فرهنگ ، ویژگی های شخص یتی و علاقه فردی انجام شود.

کلیدواژه ها:

خویشتنداری ، ویژگی شخصیتی ، پرستاران ، اورژانس