بررسی اثر زمان در کاربرد بیوچار کاه و کلش برنج بر ضرایب رطوبتی و هدایت هیدرولیکی اشباع خاک لوم رسی

بیوچار یک ترکیب آلی غنی ازکربن است که در فرآیند گرماکافت تولید شده و ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک را بهبود می بخشد. در زمینه اثر زمان در کاربرد بیوچار بر ویژگی های فیزیکی خاک تحقیقات چندانی صورت نگرفته است. این پژوهش با هدف بررسی نقش زمان در کاربرد کاه و کلش برنج و بیوچار حاصل از آن بر ضرایب رطوبتی خاک FC)، PWP و (PAWC و هدایت هیدرولیکی اشباع (KS) در خاک لوم رسی انجام گرفت. آزمایش بصورت فاکتوریل با فاکتورهای اصلاح کننده بیوچار در سطح صفر (شاهد C)، ۵/۰ (B۱)، ۱ (B۲)، ۲ (B۳ ) درصد وزنی و اصلاح کننده کاه وکلش برنج در سطح صفر (شاهد C)، ۵/۰ (D۱)، ۱ (D۲)، ۲ (D۳ ) درصد وزنی و فاکتور زمان در چهار سطح ۲ (T۱)، ۳ (T۲)، ۶ (T۳) و ۹ (T۴) ماه پس از افزودن اصلاح کننده ها به خاک در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به صورت آزمایش گلخانه ای انجام شد. نتایج نشان داد که اثر اصلی و متقابل تیمارها اثر معنی داری بر ویژگی های مورد مطالعه دارد. با افزودن بیوچار ویژگی هایی از قبیل رطوبت ظرفیت مزرعه (۱۶%)، آب قابل استفاده گیاه (۶۰%) و هدایت هیدرولیکی اشباع خاک (۶۸%) در زمان اول، افزایش یافت. ویژگی هایی مثل نقطه پژمردگی دایم (۱۳%) نسبت به شاهد در زمان اول، کاهش پیدا کرد. افزودن کاه و کلش برنج ویژگی هایی از قبیل رطوبت ظرفیت مزرعه (۱۲%)، آب قابل استفاده گیاه (۳۹%) و هدایت هیدرولیکی اشباع خاک (۴۰%) نسبت به شاهد در زمان اول، افزایش داد و ویژگی هایی مثل نقطه پژمردگی دایم (۶%)، نسبت به شاهد در زمان اول، کاهش یافته است. با بررسی مقایسه میانگین ها بیشترین FC، PAWC و KS و کمترین PWP در تیمار B۳T۱ مشاهده شد. افزودن بیوچار به خاک می تواند یکی از روش های مدیریت و اصلاح خاک محسوب شود و برای افزایش پایداری ماده آلی خاک و بهبود ویژگی های فیزیکی خاک مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آب قابل استفاده گیاه ، رطوبت ظرفیت زراعی ، رطوبت نقطه پژمردگی دایم ، هدایت هیدرولیکی اشباع