تاتیر فضای باز مجتمع های مسکونی بر اجتماع پذیری (نمونه موردی : فاز یک اکباتان)

افزایش بی رویه جمعیت شهر نشین در کشور، موجب گسترش مجتمع های انبوه مسکونی به عنوان جایگزین مسکن سازی سنتی در کلانشهر های کشور شده است . این تغییر الگو با حذف حیاط خصوصی ؛ تغییر مهمی در زندگی شهرنشینی ایجاد کرده است . امروز فضاهای باز در مجتمع های مسکونی علاوه بر اینکه جایگزین حیاط و نقش آن در زندگی خصوصی ساکنین می شود، نقش های متنوعی را نیز در زندگی ساکنین بازی می کند. تحقیق حاضر از نوع کاربردی پیمایشی است ، که پس از تبیین ابعاد مختلف اهمیت روابط اجتماعی میان انسان ها؛ به بررسی نقش فضای باز در افزایش تعاملات اجتماعی ساکنین مجتمع مسکونی پرداخته و نظرات ساکنین مجتمع مسکونی در تهران بررسی گردیده است . یافته ها نشان می دهد عواملی چون همگنی اجتماعی ساکنین و به کارگیری الگوهای طراحی جهت ایجاد شرایط امن ، جذاب و راحت برای حضور خانواده ها در فضای باز مجتمع ، تاثیر بسزایی در افزایش تعاملات اجتماعی همسایگان دارد.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، فضاهای باز ، تعاملات اجتماعی ، روابط همسایگی