بررسی سیرنورپردازی در بناهای سنتی(نمونه موردی:خانه های عامری)

در معماری سنتی ایران،نورطبیعی که به عنوان تنها منبع روشنایی روز بود، به تامین روشنایی محدود نشده و از نظرکیفیت بصری و زیبایی . فضا نیز مورد توجه معماران بوده است.نور عامل اصلی کیفیت،پویایی و سر زندگی فضای معماری است.بدون نور کیفیت فضاهامعنایی ندارد.قابل رویت بودن محیط اطراف برای کاربر نیازمند وجود نور کافی در فضا است،به طوری که فرد بدون خستگی چشم ناشی از نور کم یا زیاد قادر به انجام فعالیت باشد.دریافت نور روز در فضاهای ساخت انسان یکی از مهمترین ارتقای کیفیت فضا محسوب میشود.استفاده از نور به عنوان عامل بنیادین ادراک بینایی یکی از راه های ارتقاء عملکرد موزه و لذت بخش کردن فضا برای انسان است.معماری سنتی تحت تاثیر نور بوده و نور خورشید یک عامل تاثیرگذار در اقلیم است.برای کنترل وهدایت نور طبیعی از عناصری همچون ارسی،پنجره،شباک و روزن در فضاهای معماری استفاده میکردند.روش تحقیق از نوع تحلیلی-توصیفی است و تاثیر نور در معماری سنتی و پایداری فضایی رابررسی میکند. در معماری ایرانی اسلا می، ارزشمندترین میراث بجا مانده که در راس آن معماری مساجد قرار دارد.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ایران ، ویژگی های نور طبیعی ، پایداری فضایی