بررسی تاثیر تحقق پذیری و گسترش شهرهای الکترونیکی بر توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: کلان شهر تبریز)

پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر تحقق ­پذیری و گسترش شهر الکترونیک بر توسعه پایدار شهری در کلان شهر تبریز تدوین یافته است. نوع تحقیق با توجه به هدف، کاربردی- توسعه­ ای و ازنظر ماهیت و روش از نوع توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از روش­ های اسنادی و میدانی جمع آوری شده و ابزار گردآوری اطلاعات میدانی، پرسشنامه­ بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل ۴۵ کارشناس و متخصص فناوری اطلاعات و ارتباطات و مسائل شهری در سازمان­ های مختلف شهر تبریز می­ باشند. به منظور تحلیل داده­ ها از نرم افزار SPSS و آزمون آماری «تی تک نمونه ­ای» استفاده شده است. یافته ­های پژوهش بیانگر آن است که با توجه به وضعیت زیرساخت­های موجود، از بین ۱۳ فعالیت موردبررسی، امکان الکترونیکی شدن فعالیت ­های بانکی، امور مربوط به نقلیه، مسافرتی، علمی و کسب اطلاعات بالاتر و سایر فعالیت­ها پایین­تر از حد متوسط هستند و دیدگاه کلی کارشناسان به تحقق شهر الکترونیک با میانگین ۱۳/۳ و در حد متوسط بوده است که نشان می­دهد تا حدودی امکان الکترونیکی شدن فعالیت­ های شهری در شهر تبریز امکان پذیر است. همچنین نتایج به دست آمده نشان می­ دهد با توجه به جایگاه شهر تبریز در کشور و اهمیت آن در منطقه و نیز روند افزایش جمعیت، استفاده از ابزارهای الکترونیکی و بهره گیری از دانش های حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات و تحقق شهر الکترونیک می تواند گام مهمی در دستیابی به توسعه پایدار شهری باشد. بنابراین کارشناسان نقش استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات و نیز تحقق شهر الکترونیک بر توسعه پایدار شهری را ۶/۷۵ درصد، زیاد، و ۴/۲۴ درصد، متوسط، ارزیابی کرده ­اند.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات و ارتباطات ، شهر الکترونیک ، توسعه پایدار شهری ، کلان شهر تبریز