بررسی رابطه سبک های فرزندپروری و متغیرهای جمعیت شناختی والدین با پیشرفتتحصیلی دانش آموزان متوسطه دوره اول

هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک های فرزندپروری و متغیرهای جمعیت شناختی والدین با پیشرفت تحصیلیدانش آموزان متوسطه دوره اول بود. روش پژوهش توصیفی – مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر متوسطه دوره اول (دوره راهنمایی سابق) شهرستان مشگین شهر در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ و والدین آنان بودند که به روش نمونه گیری خوشهای چند مرحله ای ۱۲۰ نفر دانش آموز و والدین (یکی از والدین) آنانانتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شیوههای فرزندپروری بامریند و پرسشنامه مشخصاتدموگرافیک استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های از ضریب همبستگی پیرسون ،اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد بین سبک فرزند پروری قاطع و اطمینان بخش با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و بین سبکفرزند پروری استبدادی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی معنیداری وجود دارد. بین ویژگی های جمعیت شناختی تحصیلات، درآمد و محل سکونت والدین با پیشرفت تحصیلی دانشآموزان رابطه مثبت معناداری به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد سبکهای فرزندپروری والدین ومتغیرهای جمعیت شناختی ۶۳ درصد توانایی پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشآموزان را دارند. این نتیجه حاکی ازاهمیت سبک های فرزندپروری و متغیرهای جمعیت شناختی والدین با پیشرفت تحصیلی فرزندان می باشد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، متغیرهای جمعیت شناختی ، پیشرفت تحصیلی