دیدن، ابزار هنر است! (بحثی پیرامون انسجام واژگانی در غزلی از حافظ)
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 190
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LLCSCONF14_035
تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1402
چکیده مقاله:
هر اثر ادبی واجد یک فرم و محتوای توامان است. هرچه که یک اثر از خلاقیت متعالی تری برخوردار باشد، گوینده بیشتر خودش را به رعایت این دو اصل پایبند می کند. حافظ به عنوان یکی از بزرگترین شاعران فارسی زبان علاوه بر توجه ویژه به محتوا، به زبان و فرم کلام نیز توجه نشان داد. این زبدگی کلامی، گویای نوعی مهندسی خاص کلمات در سخن اوست. یکی از این مشخصه های مهم، برخورداری از شگردی است که می توان آن را با عنوان انسجام واژگانی یاد کرد. در این مشخصه، واژگان یک محدوده زبانی، با نظم مشخصی در سراسر شعر پراکنده می شوند که آنها را زنجیروار به هم پیوند می دهد. کشف و دریافت این مشخصه می تواند برخی انتقادات پیرامون ضعف محور طولی در شعر حافظ را کم رنگ کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سپیده موسوی
فارغ التحصیل دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساوه، ساوه، ایران