اثر پرایمینگ بذر و محلول پاشی روی بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گندم پاییزه

به منظور بررسی اثر پرایمینگ بذر و محلول پاشی روی بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گندم، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا در سال زراعی ۸۸-۸۷ انجام شد. از دو رقم گندم ( توس و الوند)، سه تیمار پرایم شامل شاهد (بدون پرایم) پرایم با آب و پرایم با سولفات روی با غلظت ۳/۰ درصد و چهار تیمار محلول پاشی سولفات روی با غلظت ۵/۱ در هزار شامل شاهد ( بدون محلول پاشی )، محلول پاشی در مرحله پنجه زنی، مرحله آبستنی و هر دو مرحله پنجه زنی و آبستنی استفاده شد. نتایج نشان داد بین ارقام تفاوت معنی داری در خصوص صفاتی مانند ماده خشک کل، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد سنبلچه در هر سنبله و تعداد دانه در هر سنبله وجود داشته و رقم الوند نسبت به رقم توس بیشترین میانگین صفات را به خود اختصاص داد. محلول پاشی در مرحله پنجه زنی و هر دو مرحله پنجه زنی+ آبستنی نسبت به تیمار شاهد (بدون محلول پاشی) عملکرد دانه را به ترتیب ۷/۹ و ۱۳ درصد و عملکرد ماده خشک کل را ۱/۱۰ و ۷/۱۴ درصد افزایش داد. پرایم با آب و پرایم با سولفات روی ۳/۰ درصد نسبت به تیمار شاهد (بدون پرایم) عملکرد دانه را به ترتیب ۹/۶ و ۲/۲ درصد و عملکرد ماده خشک کل را ۹ و ۳/۳ درصد افزایش داد. بیشترین عملکرد دانه با محلول پاشی سولفات روی در مراحل پنجه زنی و آبستنی و پرایم با آب بدست آمد.

کلیدواژه ها:

پرایمینگ ، روی ، عملکرد ، گندم ، محلول پاشی