اثرات کشت مخلوط سه گانه تاخیری چغندرقند با نخود و ماش بر تراکم، زیست توده و تنوع زیستی علف های هرز

به منظور بررسی اثرات نسبت های کشت مخلوط سه گانه تاخیری چغندرقند با نخود و ماش بر تراکم، زیست توده و تنوع زیستی علف های هرز، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی ۹۵-۱۳۹۴ اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل نسبت های ۲۵ درصد نخود (ماش)+۷۵ درصد چغندرقند، ۵۰ درصد نخود (ماش)+۵۰ درصد چغندرقند، ۷۵ درصد نخود (ماش)+۲۵ درصد چغندرقند، کشت خالص نخود (ماش) و کشت خالص چغندرقند بود. نوع لگوم بسته به فصل رشد متغیر بود، به این ترتیب که در انتهای زمستان، نخود همراه با چغندرقند بود و پس از برداشت نخود، ماش در اواخر بهار در همان ردیف های کاشت نخود، جایگزین شد. در ارزیابی شاخص های تنوع علف های هرز، بیشترین مقدار شاخص غنای گونه ای مارگالف، در نسبت کشت ۷۵ درصد نخود (ماش)+۲۵ درصد چغندرقند و نسبت کشت ۲۵ درصد نخود (ماش)+۷۵ درصد چغندرقند به ترتیب به میزان ۸۳/۲ و ۲۹/۴ در مرحله اول و دوم نمونه برداری مشاهده شد. بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون- وینر، در نسبت کشت ۷۵ درصد نخود (ماش)+۲۵ درصد چغندرقند و نسبت کشت ۵۰ درصد نخود (ماش)+۵۰ درصد چغندرقند به ترتیب به میزان ۶/۰ و ۷۶/۰ در مرحله اول و دوم نمونه برداری مشاهده شد. همچنین، بیشترین مقدار شاخص تنوع سیمپسون، در نسبت کشت ۷۵ درصد نخود (ماش)+۲۵ درصد چغندرقند و نسبت کشت ۵۰ درصد نخود (ماش)+۵۰ درصد چغندرقند به ترتیب به میزان ۶۸/۰ و ۷۹۶/۰ در مرحله اول و دوم نمونه برداری مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

نسبت کاشت ، شاخص تنوع سیمپسون ، شاخص تنوع شانون- وینر ، شاخص غنای گونه ای مارگالف