تعیین رویشگاه بالقوه تاغ در منطقه سیستان با استفاده از GIS

رویش گونه­های گیاهی در یک منطقه تحت­تاثیر فاکتورهای محیطی و زیستی آن منطقه می­باشد. به­طوری­که برای تعیین رویشگاه بالقوه گونه­های گیاهی انجام مطالعاتی در زمینه نیازهای اکولوژیکی گونه­ها و خصوصیات محیطی منطقه مورد مطالعه ضروریست. در این تحقیق رویشگاه بالقوه دو گونه زرد تاغ (Haloxylon pesicum) و سیاه تاغ (Haloxylon aphyllum) در منطقه سیستان با استفاده از تکنیک سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS) تعیین شد. بدین منظور اقدام به بررسی مشخصات رویشگاه­های جنس یادشده و نمونه­برداری از خاک برای تعیین نیازهای اکولوژیک گونه­ها شد. همچنین نقشه­های موضوعی منطقه تهیه و کار رقومی­کردن اطلاعات مربوط به خصوصیات اکولوژیکی برآمده از مطالعه رویشگاهها، در لایه­های مختلف انجام شد. در نهایت با تلفیق لایه های اطلاعاتی مختلف برای هر کدام از گونه­ها، مشخص گردید که ۱۸/۳% از سطح منطقه مورد مطالعه برای رویش گونه زرد تاغ و ۵۳/۳% از سطح منطقه برای رویش گونه سیاه تاغ مناسب است. ارزیابی دقت مدل برابر ۳/۹۳% به­دست­آمد.

کلیدواژه ها:

زرد تاغ ، سیاه تاغ ، GIS ، رویشگاه بالقوه ، احیاء مراتع