تاثیر سطوح مختلف عصاره آویشن بر ابقاء نیتروژن، تولید گاز، جمعیت میکروبی، تعداد پروتوزوآ و برخی فراسنجه های خون در بره ها و بزغاله های پرواری
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های علوم دامی، دوره: 32، شماره: 3
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 200
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ANIMAL-32-3_002
تاریخ نمایه سازی: 26 فروردین 1402
چکیده مقاله:
هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح مختلف عصاره آویشن بر ابقاء نیتروژن، تولید گاز، جمعیت میکروبی، تعداد پروتوزوآ و برخی فراسنجه های خون در بره ها و بزغاله های پرواری بود. برای این منظور ۱۵ راس بزغاله سه ماهه نژاد بومی استان گلستان با میانگین وزن اولیه ۲/۱± ۳/۱۷ کیلو گرم و ۱۵ راس بره سه ماهه نژاد دالاق با میانگین وزن اولیه ۵/۱± ۴/۲۱ کیلو گرم به طور تصادفی با یکی از ۳ جیره: ۱) شاهد؛ بدون عصاره آویشن، ۲) مکمل شده با ۲۵۰ میلی لیتر عصاره آویشن، ۳) مکمل شده با ۵۰۰ میلی لیتر عصاره آویشن به مدت ۸۴ روز و به صورت انفرادی تغذیه شدند. نتایج آزمایش نشان داد اختلاف معنی داری در نیتروژن مصرفی از طریق استفاده از عصاره، در بین تیمار های مختلف وجود نداشت. اما نیتروژن دفعی مدفوع و ادرار در تیمارهای دریافت کننده ۲۵۰ میلی لیتر عصاره آویشن کمتر و نیتروژن ابقاء شده و هضم شده بیشتر از تیمار های دیگر بود (۰۱/۰>P). بررسی اثرات متقابل و اثر گونه نشان داد اثر عصاره آویشن در نیتروژن دفعی و ابقاء نیتروژن در بره ها نسبت به بزغاله ها متفاوت بود، به طوری که نیتروژن دفعی در بزغاله ها بیشتر و ابقاء نیتروژن کمتر بود (۰۱/۰>P). با افزایش سطوح عصاره آویشن، روند کاهش تولید گاز و گاز متان به طور معنی داری در هر دو گونه مشاهده شد (۰۱/۰>P). جمعیت میکروبی شکمبه (تعداد کل باکتری هوازی، کلی فرم ها و باکتری های اسید لاکتیک) در اثر افزودن عصاره آویشن در هر دو گونه کاهش پیدا کرد اما این کاهش معنی دار نبود. همچنین در بره ها و بزغاله های دریافت کننده عصاره آویشن، با افزایش سطوح عصاره در جیره، تعداد پروتوزوآ به طور معنی داری کاهش یافت (۰۱/۰>P)، به طوری که گروه دریافت کننده ۵۰۰ میلی لیتر عصاره کمترین تعداد پروتوزوآ را داشتند. غلظت تری گلیسیرید، کلسترول، لیپوپروتئین با چگالی پایین و لیپوپروتئین با چگالی بالای خون تحت تاثیر استفاده از عصاره قرار نگرفت. هر چند غلظت گلوکز خون با افزایش عصاره در جیره به طور معنی داری افزایش و غلظت نیتروژن اوره ای خون کاهش یافت (۰۱/۰>P). به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از عصاره آویشن در جیره بره ها و بزغاله های پرواری می تواند به طور چشمگیری تولید گاز به خصوص گاز متان و دفع نیتروژن از طریق ادرار و مدفوع را کاهش و در نتیجه ابقا و هضم نیتروژن را افزایش دهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
صفورا شه روان
دانشجوی دکتری، دانشکده علوم دامی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
تقی قورچی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
بهروز دستار
دانشکده علوم دامی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
عبدالحکیم توغدری
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مختار مهاجر
مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی گرگان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :