نقش امنیت و لذت اجتماعی و تصور از خویشتن در پیش بینی صمیمیت زناشویی مادران دارایکودک عقب مانده ذهنی

هدف این مطالعه بررسی نقش امنیت و لذت اجتماعی و تصور از خویشتن در پیشبینی صمیمیت زناشویی مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی شهر اردیبل در سال ۱۴۰۰ بودند که از این بین تعداد ۲۸۵ نفر براساس جدول مورگان به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس صمیمیت زناشویی((MIS، پرسشنامه تصور از خویشتن بک(BSCT) و پرسشنامه امنیت و لذت اجتماعی((SSPS استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون ضریب همبستگی پیرسون،رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس یک متغیره و با بهره گیری از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ صورت گرفت. نتایج نشانداد که امنیت و لذت اجتماعی و تصور از خویشتن صمیمیت زناشویی مادران دارای کودک عقب را پیش بینی را پیش بینی میکنند و با توجه به مقادیر ضرایب بتای بدست آمده برای امنیت و لذت اجتماعی و تصور از خویشتن به ترتیب ۰/۲۵۱ و ۰/۳۸۲ بود. همچنین بین امنیت و لذت اجتماعی و تصور از خویشتن مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی برحسب تحصیلات تفاوت معناداری وجود نداشت .(P>۰/۰۵) اما مادران دارای تحصیلات دکتری در مقایسه با سایر گروه های تحصیلی نمرات بالاتری درصمیمیت زناشویی کسب کردند .(P<۰/۰۵) باتوجه به نتایج به دست آمده میتوان بیان کرد امنیت و لذت اجتماعی و تصور ازخویشتن توانایی پیش بینی صمیمیت زناشویی در مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی داشته و توجه به این متغیر در مادرانمذکور، از سوی مشاوران و روانشناسان مراکز نگهداری مورد تاکید است.

کلیدواژه ها:

امنیت و لذت اجتماعی ، تصور از خویشتن ، صمیمیت زناشویی ، عقب مانده ذهنی