سبب شناسی،تشخیص،علائم و راهکارهای درمانی اختلال اضطراب جدایی

هدف مطالعه حاضر مروری بر سبب شناسی، علائم وتشخیص و راهکارهای درمانی اختلال اضطراب جدایی بود. اختلال اضطراب جدایی نوعی اختلالات روانشناختی است که در آن فرد به علت جدا شدن از خانه یا افرادی که به آنها وابستگی عاطفی زیادی دارد( پدر، مادر، خواهر، برادر، فرزندان و...) به شدت مضطرب می شود. این اختلال به عنوان یکی از اختلال های اضطرابی شایع در آسیب شناسی کودکان مطرح است. البته این اختلالات تنها مختص به کودکان نیست و در بزرگسالان نیز دیده می شود. با توجه به میزان شیوع آن در کودکی، دانستن در مورد این اختلال و روش های ارزیابی و تشخیص آن بسیار پر اهمیت است زیرا وجود اختلال اضطراب جدایی در پیشینه افراد، زمینه ساز بروز اختلالات دیگر در بزرگسالی خواهد شد. بروز حالت ترس و نگرانی مفرط در موقعیت های جدایی کودک از والدین خانه به عنوان مهمترین ویژگی این اختلال شناخته می شود و ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی وخانوادگی درکنار یادگیری اضطراب و دخالت عوامل شناختی در سبب شناسی آن تاثیرگذار است. از این نظر لازم است که توجه بیشتری در پیشگیری و درمان آن در کودکان صورت پذیرد.با توجه به پژوهش های انجام شده در زمینه اختلال اضطراب جدایی، میتوان با انجام مداخله های مناسب زمینه بهبود شرایط افراد با این اختلال را فراهم ساخت. علاوه بر این، نتایج نشان داد که اثربخش ترین درمان های شناخته شده برای این اختلال شامل درمان شناختی رفتاری، درمان دارویی، درمان های خانوادگی، بازی درمانی و کتاب درمانی است.

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب جدایی ، دلبستگی ، اختلال اضطرابی ، ترس