مقایسه بازداری پاسخ و انعطاف پذیری شناختی درزیرمجموعه شست و شو و وارسی اختلالوسواس فکری- اجباری
محل انتشار: سومین همایش ملی آسیب شناسی روانی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 526
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ASRUMA03_069
تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1402
چکیده مقاله:
هدف این پژوهش ارزیابی بازداری پاسخ و انعطاف پذیری روان شناختی در افراد مبتلا به اختلال وسواس شستشو و وارسی می باشد.طرح پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی از نوع پس رویدادی با گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری گروه بالینی شامل کلیه مراجعه کنندگان به مراکز بهداشت شهرستان مراغه در سال ۱۴۰۰ بود که تشخیص اختلال وسواس اجباری(شستو و وارسی ) را دریافت کرده بودند و از بین آن ها تعداد ۳۰ نفر با توجه به ملاک های ورود و به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. همچنین نمونه آماری افراد سالم شامل ۱۵ نفر بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها ازمصاحبه بالینی، پرسشنامه وسواس فکری اجباری بازنگری شده فوآ و همکاران، آزمون رایانه ای استروپ و ویسکانسین استفاده شده هست. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندگانه به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ انجامشد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد، بین گروه های مورد پژوهش در متغیرهای زمان واکنش ناهمخوان، تداخل، تعداد خطای ناهمخوان، خطای درجاماندگی و تعداد صحیح و غلط در آزمون ویسکانسین تفاوت معنی داری وجود دارد(۰۵/۰P< ). براساس مطالعه حاضر، نقص در کارکردهای اجرایی می تواند بر حسب نوع اختلال وسواس فکری- اجباری متفاوت باشد، به نظر می رسد که با توجه به نقش نقایص بازداری پاسخ و انعطاف پذیری روان شناختی در اختلال وسواس شست و شو و وارسی می توان در کنار استفاده از روش های درمانی مانند رفتاری شناختی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد که به منظور کاهش نشانه های وسواسی به کار گرفته می شوند، از تکنیک های درمانی با هدف بهبود کارکرد های اجرایی مثل بازداری پاسخ و انعطاف پذیری روان شناختی نیز بهره برد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سعیده جباری
دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی،دانشگاه تبریز،تبریز،ایران
محمدتقی یازلو
دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی،دانشگاه شیراز،شیراز،ایران
مهدی رضا سرافراز
استاد گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی،دانشگاه شیراز،شیراز،ایران
مسعود میراسماعیلی
کارشناسی ارشدروانشناسی بالینی، دانشگاه آزادبندرگز، گلستان، ایران