روش های بهبود جوانهزنی بذرگیاه لگجی (Capparis spinosa)

گیاه لگجی نقش مهمی در پویایی اکوسیستم مناطق خشک و نیمه خشک دارد. این گیاه مقاوم به تنش های رطوبتی و دمایی، دارای فراورده های مختلفی بوده و از نظر اقتصادی می تواند جایگاه مناسبی داشته باشد. توسعه کشت این گیاه مستلزم ایجاد شرایط مطلوب به منظور تولید نهال آن به روش های ساده، کاربردی و ارزان است. این گیاه مقاوم به تنش های رطوبتی و دمایی، دارای فراورده های مختلفی بوده و از نظر اقتصادی می تواند جایگاه مناسبی داشته باشد. توسعه کشت این گیاه مستلزم ایجاد شرایط مطلوب به منظور تولید نهال آن به روش های ساده، کاربردی و ارزان است. یکی از مهم ترین موانع در تولید انبوه نهال لگجی درصد جوانه زنی پایین بذر آن است. در این تحقیق با استفاده از روش های علمی ارزان و ساده، بهترین راه کارها در افزایش جوانه زنی بذر بررسی گردید. به این منظور پس از جمع آوری بذر از توده های محلی مناطق مختلف استان بوشهر، تیمارهای آماده سازی بذر برای جوانه زنی اعمال شد. این تیمارها شامل، خراش دهی به وسیله سمباده، نیترات پتاسیم، آب گرم و اسید سولفوریک غلیظ در مقایسه با شاهد بودند. جوانه زنی بذرها در دو روش پتری دیش در انکوباتور و سینی نشاء در گلخانه انجام شد. نتایج نشان داد که درصد جوانه زنی با استفاده از تیمار نیترات پتاسیم در توده محلی طلحه و با روش سینی کشت بیشترین میزان (۷/۸۶ درصد) بود که نسبت به شاهد بیش از ۴۱ درصد افزایش را نشان داد. حداکثر جوانه زنی در روش خراش دهی با سمباده ۳/۶۸ درصد در توده محلی کناری بود. هم چنین سرعت جوانه زنی در تیمار نیترات پتاسیم در هر دو حالت سینی کشت و پتری دیش افزایش معنی داری نسبت به سایر روش ها در همه توده ها داشت. ضمنا کاربرد اسید سولفوریک غلیظ و آب داغ موجب کاهش درصد و سرعت جوانه زنی در بذرها نسبت به شاهد شد. بنابراین بهترین تیمار به منظورافزایش جوانه زنی بذر لگجی استفاده از محلول نیترات پتاسیم است.

کلیدواژه ها:

اکوسیستم پایدار ، جوانه زنی ، مناطق نیمه خشک ، سرعت جوانه زنی