ارزیابی سیاست خارجی اوباما در مقابل ایران با تاکید بر قدرت هوشمند

هدف از انجام این پایان نامه بررسی و ارزیابی جایگاه قدرت هوشمند و اعمال آن در سیاست خارجی باراک اوباما در قبالایران است. اما در این پژوهش اهمیت ارزیابی و سنجش سیاست های امریکا در رابطه با ایران در دوره باراک اوباما به اینمسئله بر می گردد که در این دوره شاهد چرخشی متفاوت از گذشته، در سیاست خارجی امریکا در ارتباط با مسائل جهانیهای گذشته دولت آمریکا در قبال ایران و استفاده از شعار و به طور خاص در مورد ج.ا.ایران بودیم. در واقع شکست سیاستتغییر به عنوان اصلی ترین شعار انتخاباتی اوباما، موجبات تغییر برخی رویکردهای آمریکا در رابطه با ج.ا.ایران شد. بنابراینپژوهش در جواب به این دغدغه نگاشته شده است که چه الزاماتی بستر را برای تغییر رویکرد سیاست خارجی امریکا و رویآوردن به سیاست تغییر توسط باراک اوباما به طور کلی و در قبال ایران به طور خاص فراهم کرد. در واقع پژوهش درصددفهم این مسئله است که ابزار قدرت هوشمند چه چایگاهی در سیاست خارجی باراک اوباما دارد و همچنین استفاده از قدرتهوشمند در قبال ایران به چه منظور در دستور کار قرار گرفت. به طور کلی پیش فرض پژوهش حاضر متفاوت بودن رویکردباراک اوباما در قبال ایران می باشد. در چارچوب رویکرد قدرت هوشمند باراک اوباما در تلاش بود از سیاست یک جانبهگرایانه و سخت افزارانه دوران بوش پسر پرهیز کند و در عوض رویکرد مبتنی بر چند جانبه گرایی، روش های دیپلماتیک،تاکید بر مذاکره، ائتلاف گرایی، اجماع گرایی بین الملل و نهادگرایی بین الملل را در قبال ایران اتخاذ کند. در دوره اوباماسیاست خارجی این کشور متاثر از مقدورات و محذورات محیط داخلی و بین المللی چرخشی عملی را به سوی قدرتهوشمند علیه جمهوری اسلامی ایران تجربه کرده است. اوباما تلاش کرد از شیوه سلطه گری سخت افزارگرا (هژمونگرایییک جانبه نگر) اجتناب و بر مدیریت و هدایتگری (موازنه سازی و چند جانبه گرایی) در مصاف با ایران اصرار کند. به طور کلیاتخاذ سیاست قدرت هوشمند از طرف باراک اوباما مبتنی بر طرحهای ابتکاری بود که شامل کاربست هم زمان نیروی نظامی(به شکل تهدید و بازدارندگی)، دیپلماتیک (تاکید بر مذاکره)، اقتصادی (تداوم تحریم ها هوشمند)، ارتباطات و اطلاعات (جنگسایبری) و جنگ ژئواکونومیک (ممانعت از سرمایه گزاری شرکت ها و کشورها در زمینه های نفتی و گازی) از طرف اوباماعلیه ایران اتخاذ شد.

کلیدواژه ها:

قدرت هو شمند ، قدرت نرم و سخت ، چندجانبه گرا یی ، ائتلاف گرایی ، اجماع گرایی ، نهادگرایی بین المللی ، یک جانبه گرایی