بررسی شاخص های تحمل به خشکی در هیبریدهای ذرت دانه ای در مغان

به منظور تعیین بهترین شاخص های مقاومت به خشکی، آزمایشی با استفاده از طرح اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی مرکز تحقیقات مغان در سال زراعی 1389 اجرا گردید. کرتهای اصلی در این آزمایش، سه رژیم آبیاری ( 1- آبیاری کامل بر اساس نیاز آبی گیاه و عرف منطقه 2- قطع آبیاری در مرحله رویشی 3- قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه ) و پلات فرعی فاکتور هیبرید به مورد اجرا گذاشته شد . نتایج ارزیابی هیبریدها از نظر مقاومت به خشکی با استفاده از شاخص های مختلف میانگین حسابی (MP)، میانگین هندسی (GMP)، تحمل به تنش (STI) ، حساسیت به تنش (SSI) و تحمل (TOL) در جداسازی ژنوتیپ های گروه A ( ژنوتیپ هایی که هم در شرایط تنش و هم در شرایط بدون تنش عملکرد بالاتری دارا هستند ) صورت گرفت که مناسبترین هیبرید در شرایط تنش رویشی و پر شدن دانه بر اساس شاخص های فوق به ترتیب هیبرید های S.C.704 و S.C.647 و S.C.700 بودند.