بررسی روشهای کنترل شیمیایی و بیولوژیک بیماری سوختگی گل و شکوفه های درختان میوه هسته دار در استان گلستان

در سالهای اخیر بیماری پوسیدگی قهوهای به طور گسترده در شمال ایران مشاهده شده است بنابراین اگر کشاورزان برای کنترل آن اقدام جدی نکنند در آینده نزدیک به یک بیماری محدود کننده تولید هسته داران در استانهای شمالی کشور تبدبل خواهد د ش. در این پژوهش اثرات قارچکش شیمیایی محلول بردو و فرآوردههای بیولوژیک سوبتیلین و تریکودرمین هر کدام با چهار غلظت در سه دوره زمانی زمستان، اوایل فصل رشد و بعد از گلدهی در سال 90-1389 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار جهت کنترل بیماری پوسیدگی قهوهای مورد بررسی قرار گرفت . در پایان دوره جهت بررسی عملکرد سموم تعداد ک شوفه های آلوده را شمرده و دادههای جمعآوری شده با نرم افزار SAS آنالیز شدند. نتایج دادهها نشان داد که در بین سموم مختلف در سطح 1% تفاوت معناداری وجود داشته ولی بین غلظتهای مختلف تفاوتی وجود ندارد . در این میان محلول بردو با غلظت 2 درصد بهترین و ترکیب بیولوژیک تریکودرمین با غلظت 2 در هزار کمترین تاثیر در ک نترل بلایت شکوفه شلیل داشته است. از سوی دیگر بین غلظتهای 4 و 5 در هزار سوبیتلین و 0/5 و 1 درصد محلول بردو تفاوتی وجود نداشته و در یک گروه آماری (ef) قرار گرفتند. این پژوهش نشان داد که ترکیبات بیولوژیک میتوانند جایگزین خوبی برای سموم شیمیایی باشند اما باید در دزهای بالاتری استفاده شوند که این در مقایسه با خطرات احتمالی که سموم شیمیایی برای آلودگی زیست محیطی دارد چیزی محسوب نمیشود. اما این کار نیازمند گذشت زمان و آزمایشات مکرر مخصوصا در زمینه کنترل بیماریهای درختان باغی میباشد.

کلیدواژه ها:

بیماری و پسیدگی قهوهای ، سموم شسمیایی ، شکوفههای آلوده ، فرآوردههای بیولوژیک ، M.laxa