ارزیابی تاثیر درشت دانه بازیافتی بر خصوصیات مکانیکی بتن ژئوپلیمری

بازیافت مواد و مصالح ساختمانی از جمله موضوعات مهم در صنعت ساختمانسازی است . بازیافت به معنی استفاده مجدد از مصالح یا تولید مصالح جدید از مواد استفاده شده و دور ریختنی از جمله ضایعات بتنی است . استفاده از بتن های بازیافتی از طریق تخریب و استفاده مجدد بتن های فرسوده منافع بسیاری به دنبال دارد که صرفه جویی اقتصادی یکی از آنهاست . به طور تقریبی هر ساله ۲۵ میلیارد تن بتن (به طوری که به ازای هر نفر ۸/۳ تن بتن ) در جهان تولید می شود. سنگدانه های بازیافتی بتن رامعمولا می توان هم به عنوان جایگزین بخشی از ریزدانه یا درشت دانه و هم جایگزین کل ریزدانه یا درشت دانه یا هر دو در نظر گرفت . در این مقاله به بررسی تاثیر درشت دانه بازیافتی بر خصوصیاتی مکانیکی بتن ژئوپلیمری با الیاف فولادی پرداخته شد. ۹۰ نمونه مکعبی ۵×۵×۵ سانتیمتری برای انجام آزمایش مقاومت فشاری ، ۲۷ نمونه استوانه ای ۵×۱۰ سانتیمتری برای انجام آزمایش کششی و ۲۷ نمونه مکعبی ۴×۴×۱۶ سانتیمتری برای انجام آزمایش خمشی با ۹ طرح اختلاط بتن گوناگون بر روی ۱۴۴ نمونه ی مختلف ساخته شد. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که ، سنگدانه های ناشی از بایابی ز بتن عمدتا جذب آب بالاتر و مقاومت کمتری نسبت به سنگ دانه های طبیعی دارند؛ چرا که مقاومت ملات چسبیده از مقاومت سنگدانه کمتر می باشد، از طرفی ملات موجود در روی سنگ دانه های بازیافتی به سبب تخلخل بیشتر نسبت به سنگ دانه ، دارای جذب آب بیشتری می باشد. مدول از هم گسیختگی حاصل از ارزیابی مقاومت خمشی حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد استحکام فشاری بتن بود. همچنین استفاده از الیاف فولادی و سنگدانه گرانیتی باعث افزایش مقاومت فشاری ، کششی و خمشی به ترتیب به میزان ۸، ۵/۰ و ۳۰ درصد گردید.

کلیدواژه ها:

بتن ژئوپلیمری ، خواص مکانیکی ، الیاف فولادی ، سرباره کوره آهن گدازی ، هیدروکسید سدیم ، سیلیکات سدیم ، خاکستر بادی