بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی مقابله با مشکلات در ارتباط با خودگردانی تحصیلی و خودمدیریتی روانی در دانش آموزان دختر دوره دوم مقطع متوسطه شهرستان میبد

دوره نوجوانی، دوره انتقال فرد از کودکی به بزرگسالی است که شامل تغییرات بزرگی در شکل ظاهری بدن و نحوه برقراری ارتباط فرد با محیط پیرامون او می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی مقابله با مشکلات در ارتباط با خودگردانی تحصیلی و خودمدیریتی روانی در دانش آموزان دختر دوره دوم مقطع متوسطه شهرستان میبد بود. این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع پژوهش های همبستگی و از لحاظ هدف از نوع پژوهش های کاربردی است. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم مقطع متوسطه شهرستان میبد برابر با ۲۰۰۰ نفر بود. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان ۲۷۰ نفر تعیین شد. نمونه گیری به شیوه خوشه ای انجام گرفت. شرکت کنندگان به پرسشنامه های استاندارد خودکارآمدی مقابله ای چسنی و همکاران (۱۹۹۵)، خودگردانی بوفارد و همکاران (۱۹۹۵) و خودمدیریتی روانی تانجی (۲۰۰۴) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار Amos۲۴ و همچنین همبستگی پیرسون با استفاده از نسخه SPSS۲۶ تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد اثرات مستقیم خودکارآمدی مقابله با مشکلات بر خودگردانی تحصیلی و خودمدیریتی روانی معنی دار است. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خودکارآمدی مقابله با مشکلات در ارتباط با خودگردانی تحصیلی و خودمدیریتی روانی نقش واسطه ای دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی مقابله با مشکلات ، خودگردانی تحصیلی ، خودمدیریتی روانی ، دانش آموزان