بررسی تجربی تاثیر تزریق نانوسیال یا سیال پایه بر بهبود بازیافت نفت از محیط متخلخل عمودی

امروزه از نانوسیالات برای سیلاب زنی درون مخازن جهت بهبود بازیافت نفت استفاده می شود. با وجود مطالعات انجام گرفتهشده برای بررسی کاربرد نانوسیالات در افزایش میزان بازیابی نفت، اما تاث یر برخی از پارامترها هنوز بررسی نشده است. هدفاز این تحقیق، بررسی آزمایشگاهی تاثیرات جداگانه و همزمان تزریق سورفکتانت پلیمری در حضور نانوذرات برای بهبودبازیافت نفت در یک محیط متخلخل عمودی می باشد. همچنین برای مطالعه ناپایداری های ایجاد شده در فرآیند ازدیاد برداشتنفت، تزریق در دبی های مختلف انجام شده است. علاوه بر این، برا ی بررسی تاثیر نیروی گرانش، تزریق در جهت های موافق ومخالف با آ ن نیز انجام گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده همزمان از سورفکتانت پلیمری و نانوذرات تواناییبالقوه ای در کاهش میزان کشش بین سطحی دارد، بطوریکه کشش بین سطحی در این حالت نسبت به کشش بین سطحینفت-آب، ۸ / ۹۱ درصد کاهش یافته است. همچنین استفاده از سورفکتانت پلیمری با ایجاد تغییرات ترشوندگی به سمتآب دوستی بیشتر ، منجر به افزایش نفوذپذیری سیال در منافذ و د یواره های نفت به دام افتاده شده، که این امر نیز سببافزایش بازیافت نفت شده است. در این مطالعه، ضریب بازیافت نفت از ۳۵ درصد هنگام تزریق با آب تا ۷ / ۶۰ درصد در تزریقبا نانوذرات مس اکسید بر پایه سورفکتانت پلیمری در شرایط یکسان (دبی ۱ / ۰ میلی لیتر بر د قیقه و در فشار و دما ی محیط)رسیده است که نشان دهنده افزایش قابل توجه بازیافت نفت می باشد. همچنین ، با تزریق در جهت مخالف نیرو ی گرانش، اینمیزان تا ۵ / ۷۳ درصد افزایش یافته است. بنابراین ، با تغییر جهت تزریق و با افزایش مقدار موئینگی ، نرخ بازیافت نفت ۵ / ۱۷درصد نسبت به حالت تزریق در جهت موافق نیرو ی گرانش بهبود یافته است.

کلیدواژه ها:

بهبود بازیافت نفت ، نانوسیال ، سورفکتانت ، نیروی گرانش ، محیط متخلخل عمودی