پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانشجویان کارشناسی دانشگاه تبریز براساس راهبردهای تنظیم هیجانی و استرس تحصیلی

مقدمه: پژوهش­حاضر با هدف بررسی پیش­بینی فرسودگی­تحصیلی دانشجویان کارشناسی دانشگاه تبریز براساس راهبردهای تنظیم هیجانی و استرس­تحصیلی انجام شد. روش: روش پژوهش براساس شیوه جمع­آوری اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی و بر اساس هدف از نوع کاربردی بود. جامعه­آماری پژوهش را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۹۸ تشکیل ­دادند. حجم نمونه متشکل از ۳۸۶ نفر دانشجوی مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز بود که با استفاده از روش تصادفی­خوشه­ای انتخاب شدند. ابزارهای جمع­آوری­اطلاعات در این پژوهش مقیاس خودتنظیمی­هیجانی هافمن و کشدان، مقیاس استرس­تحصیلی کودرون و مقیاس فرسودگی­تحصیلی برسو، سالانووا و اسکافلی بودند. یافته­ ها: نتایج به دست آمده نشان داد که بین مولفه سازگاری خودتنظیم هیجانی و فرسودگی تحصیلی رابطه منفی معنی دار، بین مولفه تحمل تنظیم­هیجان و فرسودگی­تحصیلی دانشجویان رابطه مثبت معنی­دار و همچنین بین استرس­تحصیلی و فرسودگی­تحصیلی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که از بین مولفه های خودتنظیمی هیجانی، مولفه ­ی سازگاری خود تنظیم هیجان قادر به پیش­بینی فرسودگی تحصیلی و استرس تحصیلی نیز قادر به پیش­بینی فرسودگی تحصیلی دانشجویان بودند. نتیجه­گیری: یافته­های حاصل شده، بر اهمیت نقش متغیرهای خودتنظیمی هیجانی و استرس­تحصیلی در میزان فرسودگی­تحصیلی دانشجویان تاکید می نماید. بنا براین به­کارگیری راهبردهای تنظیم­هیجان و آموزش آن و  همچنین آموزش شیوه­های کنترل استرس تحصیلی به دانشجویان امری ضروری به­نظر می­رسد که می­تواند منجر به کاهش فرسودگی­تحصیلی، افزایش بهزیستی­تحصیلی و در کل ارتقاء سلامت­روانی دانشجویان شود.

کلیدواژه ها:

emotional self-regulation ، academic stress ، academic burnout ، خودتنظیمی هیجانی ، استرس تحصیلی ، فرسودگی تحصیلی