رابطه علی سیستم فعال ساز رفتاری و بازداری رفتاری با گرایش به رفتار رانندگی خطرناک با میانجی گری ادراک خطر در رانندگی و سبک های تصمیم گیری در رانندگان شهر اهواز

این پژوهش با بررسی رابطه بین سیستم فعال ساز رفتاری و بازداری رفتاری با رفتار رانندگی خطرناک با میانجی گری ادراک خطر در رانندگی و سبک های تصمیم گیری در رانندگان شهر اهواز انجام شده است. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی-رابطه علی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی رانندگان شهر اهواز در سال ۱۳۹۷ بود که از میان آن ها ۲۵۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهایSPSS و AMOS استفاده شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سبک های تصمیم گیری (اسکات و بروس، ۱۹۹۵)، ادراک خطر در رانندگی (هربرک و گلدون، ۲۰۱۳)، رفتار رانندگی خطرناک (هربرک و گلدون، ۲۰۱۳) و سیستم بازداری و فعال سازی رفتاری (BIS/BAS) (کارور و وایت، ۱۹۹۴) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مسیر مستقیم سیستم بازداری رفتاری با ادراک خطر در رانندگی و رفتار رانندگی خطرناک معنی دار نشد. اما دیگر مسیرهای مستقیم دیگر رابطه معنی داری با رفتار رانندگی خطرناک داشتند. همچنین نتایج تحلیل بوت استراپ برای بررسی فرضیه های غیرمستقیم نشان داد که ادراک خطر و سبک های تصمیم گیری (وابسته و آنی) توانستند نقش میانجی گری را بین سیستم فعال ساز رفتاری و بازداری رفتاری با رفتار رانندگی خطرناک ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

سیستم فعال ساز رفتاری ، بازداری رفتاری ، سبک های تصمیم گیری ، ادراک خطر رانندگی ، رفتار رانندگی خطرناک