بررسی ویژگی های کانوپی و عملکرد اسانس در کشت مخلوط شنبلیله و سیاهدانه تحت تاثیرکودهای آلی و شیمیایی

چکیده          به ­منظور بررسی اثر نسبت کشت مخلوط بر ویژگی­های اکوفیزیولوژیک کانوپی و عملکرد اسانس شنبلیله و سیاهدانه تحت منابع مختلف کودی، آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد در سال ۱۳۹۲ اجرا گردید. فاکتوراول شامل کشت خالص شنبلیله، کشت خالص سیاهدانه و سه نسبت کشت مخلوط شنبلیله: سیاهدانه شامل ۱:۲ (دو ردیف سیاهدانه+ یک ردیف شنبلیله)، ۱:۱ (یک ردیف سیاهدانه+ یک ردیف شنبلیله) و ۲:۱ (یک ردیف سیاهدانه+ دو ردیف گیاه شنبلیله  و سه منبع کودی بصورت کود شیمیایی، کود آلی، کود آلی:کود شیمیایی(۱:۱) نیز به عنوان فاکتور دوم، در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان کلروفیل a در سیاهدانه و شنبلیله به ترتیب در تیمار یک ردیف سیاهدانه+ دوردیف شنبلیله تغذیه شده از منبع تلفیقی و تیمار دو ردیف سیاهدانه + یک ردیف شنبلیله  تغذیه شده از منبع شیمیایی مشاهده شد. بیشترین میزان کلروفیل b هر دو گونه در تیمار  یک ردیف شنبلیله+ یک ردیف سیاهدانه تحت تغذیه کود شیمیایی حاصل گردید. بیشترین دمای خاک (۹/۲۸ درجه سانتی‎گراد) و میزان رطوبت (۲۲ درصد) به کانوپی کشت خالص سیاهدانه و کشت خالص شنبلیله تغذیه شده از منبع کود آلی اختصاص داشت. بالاترین میزان نور دریافتی (۱۹/۸۰ درصد) و عملکرد اسانس (۶۴/ ۲۶ کیلوگرم در هکتار) در تیمار یک ردیف سیاهدانه+ دو ردیف شنبلیله تغذیه شده از منبع تلفیقی به‎دست آمد. به ‎طور کلی می‎توان اظهار داشت که استفاده از کشت مخلوط تحت شرایط کاربرد تلفیقی کود با بهبود شرایط فتوسنتزی منجر به افزایش عملکرد اسانس می‎گردد.

کلیدواژه ها:

تلفیق ، دما ، رطوبت ، کلروفیل ، نور