مقایسه توانایی بازشناسی هیجان چهره در افراد ناشنوا، کم شنوا و عادی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه بازشناسی توانایی هیجان ها در دانش آموزان عادی، نیمه شنوا و ناشنوای ۱۴ تا ۲۰ ساله شهر مشهد انجام شده است. روش: این پژوهش کاربردی و از نوع علی مقایسه ای است. برای انجام این پژوهش تعداد ۱۰۵ دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای (بر حسب جنسیت و معلولیت) انتخاب و در سه گروه ۳۵ نفره عادی، ناشنوا و کم شنوا گمارده شدند. در این مطالعه از نسخه تغییر یافته آزمون بازشناسی چهره بنتون (۱۹۷۸) استفاده شده است که چهار زیر مقیاس غم، خشم، شادی و ترس را می سنجد. یافته ها: تحلیل واریانس یک راهه و چند متغیره نشان داد که در مولفه­های بازشناسی هیجان شادی فقط بین گروه ناشنوا و گروه عادی تفاوت معنادار وجود دارد. در مولفه­های بازشناسی هیجان خشم، بازشناسی هیجان ترس و بازشناسی هیجان غم و نمره کل بازشناسی هیجان بین گروه عادی با دو گروه کم شنوا و ناشنوا تفاوت معنادار وجود دارد. بین گروه کم شنوا و ناشنوا در هیچکدام از چهار مولفه تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: دانش آموزان ناشنوا و کم شنوا در درک و پردازش حالت های هیجانی غم، خشم و ترس به دلیل اینکه تشخیص اینگونه هیجان ها نیاز به استفاده از بازنمایی های ذهنی بیشتری دارد، ضعیف تر عمل می کنند.

کلیدواژه ها:

Recognition of emotion ، Recognition of sadness ، Recognition of happiness ، Recognition of fear ، Recognition of anger ، Deaf and semi-deaf people. ، بازشناسی هیجان ، تشخیص غم ، تشخیص شادی ، تشخیص ترس ، تشخیص خشم ، افراد ناشنوا و کم شنوا