بررسی عوامل انگیزشی موثر در توسعه ی گردشگری عشایری (مطالعه موردی: ایل قشقایی)

هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی عوامل انگیزشی موثر در توسعه گردشگری عشایری ایل قشقایی می باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی - تحلیلی است. گردآوری داده ها مبتنی بر روش های اسنادی و میدانی (ابزار پرسشنامه) می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل گردشگران خارجی و داخلی می باشد. حجم نمونه آماری پژوهش با استفاده از فرمول کوکران ۳۲۲ گردشگر است که بر مبنای روش نمونه گیری در دسترس توزیع شد. برای سنجش میزان سازگاری درونی (پایایی) مقدار آلفای کرونباخ برای عوامل رانشی ۰/۸۲ و برای عوامل کششی ۰/۸۷ بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون T-test، آزمون فریدمن، آزمون تحلیل واریانس یکطرفه، آزمون توکی و ضریب همبستگی پیرسون انجام شده است. نتایج نشان می دهد تفاوت معناداری بین عوامل کششی و رانشی وجود دارد. از عوامل انگیزشی رانشی بالاترین رتبه ها به ترتیب مربوط به تجربه سبک زندگی عشایر، لذت بردن از یک شب زندگی در بین عشایر و آشنایی و کشف مکان های جدید می باشد. در بین عوامل انگیزشی کششی نیز جاذبه های لباس های محلی عشایر، موسیقی و رقص سنتی عشایر و وجود امنیت در مقصد به ترتیب از بالاترین اولویت ها بر خوردار می باشند.

کلیدواژه ها:

توسعه ی گردشگری ، گردشگری عشایری ، عوامل انگیزشی ، ایل قشقایی ، ایران