تحلیل رفتار گردشگران در اقامتگاه های سنتی در دوران کووید ۱۹ (مطالعه موردی: بوم گردی استان مازندران)

صنعت گردشگری نقش مهمی در توسعه پایدار جوامع محلی دارد. اقامتگاه های بوم گردی به عنوان یکی از مهمترین بسترهای گردشگری قومی به حساب می آیند که به توسعه پایدار جامعه محلی و روستایی کمک می کنند. اما در عین حال صنعت گردشگری به عنوان یکی از آسیب پذیرترین صنایع در دوران کرونا در معرض بیشترین لطمات اقتصادی است. به همین علت پژوهش حاضر به تحلیل رفتار گردشگران در اقامتگاه های سنتی در دوران کووید ۱۹ (مطالعه موردی: بوم گردی استان مازندران) پرداخته است. پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی بوده و از نظر ماهیت توصیفی- همبستگی است. برای جمع آوری اطلاعات مربوط از روش کتابخانه ای -میدانی و به صورت پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را گردشگرانی تشکیل می دهند که حداقل یک شب را در اقامتگاه های بوم گردی مازندران سپری کرده اند. تعداد نمونه از آنجا که تعداد افراد غیرقابل شمارش است، با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ نفر انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی و روش معادلات ساختاری استفاده شد و داده های پرسشنامه ها با کمک نرم افزارهای LISREL× و SPSS تحلیل شدند. مطابق با نتایج پژوهش تمامی ابعاد عوامل موثر بر رفتار گردشگران بر رضایت گردشگران تاثیرگذار است، اما ویژگی های مقصد و غذا و آشامیدنی که از مولفه های اثرگذار بر رفتار گردشگران است بر درگیری احساسی گردشگران تاثیرگذار نیست. همچنین درگیری احساسی گردشگران بر رضایت گردشگران و رضایت گردشگران بر رفتار گردشگران اثرگذار است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، رفتار مصرف کننده ، رفتار گردشگر ، بومگردی ، مازندران