طراحی مدل توانمندسازهای استقرار نوآوری باز در شرکت های دانش بنیان

تغییرات فناورانه، تغییر رویکرد سازمان ها از انجام فعالیت های جزیره ای و منزوی، به سمت فعالیت ها و همکاری های جمعی را ضروری ساخته است. چنین رویکردی با عنوان نوآوری باز شناخته می شود. هدف پژوهش حاضر، طراحی مدل توانمندسازهای استقرار نوآوری باز در شرکت های دانش بنیان است. بدین منظور با رویکرد کیفی و به کارگیری روش فراترکیب، در گام نخست، ۱۶۰ مقاله در حوزه ی نوآوری باز، برگزیده شد و پس از غربالگری، ۴۸ مقاله منتخب گردید. جهت تایید پایایی پژوهش، از روش کدگذاری مجدد و محاسبه ی درصد توافق درون موضوعی استفاده گردید. سپس، نگاشت مفهومی پژوهش، از طریق مصاحبه با ۱۲ نفر از خبرگان کلیدی در حوزه ی شرکت های دانش بنیان و با روش مدلسازی ساختاری تفسیری ارائه شد تا روابط میان توانمندسازهای استقرار و سطوح آنها در قالب یک چارچوب جامع شامل ۶ مقوله، ۱۲ مفهوم و ۴۶ کد ارائه گردد. به اختصار، نتایج نشان داد توانمندسازهای استقرار نوآوری باز در شرکت های دانش بنیان از سطح یک تا سطح شش عبارتند از: توانمندسازهای تسهیل کننده، توانمندسازهای شبکه ساز، توانمندسازهای زیرساختی، توانمندسازهای سازمانی، توانمندسازهای حمایتگر و توانمندسازهای فرهنگ ساز، که عوامل تسهیل کننده، تاثیرپذیرترین و عوامل فرهنگ ساز، تاثیرگذارترین توانمندسازهای استقرار نوآوری باز هستند. درنهایت، پیشنهادهایی به جهت بهبود مدل توانمندسازهای استقرار نوآوری باز ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

توانمندسازها ، مدل استقرار نوآوری باز ، دانش بنیان ، رویکرد فراترکیب ، مدلسازی ساختاری تفسیری