تغییر نگرش عملیاتی از ساخت و ساز سنتی اسکلت فولادی به ساخت و ساز صنعتی

با توجه به پهنه ی لرزه خیزی مناطق ایران و فعال شدن گسل های لرزه زا در چند سال اخیر، بررسی و به روز نمودن وضعیت ساخت و سازها امری ضروری و لازم می باشد. با توجه به مشاهدات به عمل آمده از عملکرد لرزه ایی ساختمان ها پس از زلزله اخیر شهرستان سرپل ذهاب و از طرفی گستره استفاده از سازه با اسکلت فلزی قبل از زلزله و همچنین در امر نوسازی ساختمان های این شهرستان، می توان نتیجه گرفت که اگرچه حادثه اتفاق افتاده موجب خسارت جانی و مالی بسیاری بوده اما همچنان در امر ساخت و ساز اسکلت فولادی در رده ساختمان های میان مرتبه و کوتاه مرتبه آنچنان که باید درس آموز نبوده و دو عامل مهندس و مالک می توانند در کنار پدیده زلزله به عنوان عاملین مخرب شناخته شوند. لذا جهت کاهش احتمال آسیب سازه ایی و همچنین جلوگیری از طرح و اجرای سلیقه ایی ساختمان های فلزی و از طرفی پیاده سازی الزام قانونی مبحث دهم و یازدهم مقررات ملی ، در این مقاله رویکرد تغییر نگرش عملیاتی از ساخت و ساز سنتی اسکلت فولادی به ساخت و ساز صنعتی بکار گرفته شده است . لذا در این مطالعه ابتدا انواع مشکلات اجرای سلیقه ایی در ساخت و ساز سنتی در دوره بازسانی شهرستان سرپل ذهاب بررسی میگردد و در ادامه نگرش ساخت و ساز صنعتی را دنبال نموده و در سلسله گام های طی شده در یک واحد صنعتی به عنوان نمونه ، مستند سازی شده و در پایان راهکارهایی جهت گسترش این نگاه صنعتی در امر ساخت و ساز سازه های فولادی میان و کوتاه مرتبه بیان گردیده است .

کلیدواژه ها:

اسکلت فولادی ، اجرای سنتی ، اجرای صنعتی ، تغییر نگرش ، کیفیت ساخت