ارتباط بین حضور فلزات سنگین و ترکیبات آلی آب در رسوبات ساحلی نواحی نیم حاره ای مطالعه موردی :رسوبات ساحلی پارک ملی خلیج نایبند

پارک ملی دریایی نایبند با وسعت ۲۲۵۰۰ هکتار در جنوب شرقی بندر بوشهر در بخش عسلویه قراردارد که به دلیل افزایش فعالیت های انسانی و صنعتی که در پیرامون بخش هایی از این پارک هستند، باعث کاهش وسعت آن شده اند. در این پژوهش به بررسی و ارزیابی ارتباط بین فلزات سنگین و ترکیبات آلی در رسوبات ساحلی این پارک ملی دریایی پرداخته شده است . عملیات میدانی نمونه برداری در فروردین ۱۳۹۶، به روش منظم انجام و چند ایستگاه نیز نمونه شاهد به صورت دو نمونه ای برای امکان انجام فرآیند QA/QC انجام شد. متغییر های فیزیکی شامل دما، رطوبت ، pH، هدایت الکتریکی ، اکسیژن محلول به صورت دستی در محل و غلظت فلزات سنگین با دستگاه ICP-OES اندازه گیری شد. نتایج نشان داد میزان ترکیبات آب در ایستگاه های نزدیک تر به جامعه گیاهی مانگرو بیشتر از ایستگاه های نزدیک تر به خط ساحلی بوده است . در منطقه مورد مطالعه با توجه به حضور اکوسیستم غنی خشکی -آبی یا شرایط زیستی اکوتون، تلاش اکوسیستم بر دفع عناصر سنگین یا سمی یا عناصر مخالف زیست توده بوده است و در جایی که بیشترین ترکیبات آلی حضور داشته ، ناشی از جذب نه که از دفع و فرآیندهای بین اکوسیستم آب، خاکی و گیاهی -جانوری بوده است نه ناشی از تمرکز یا عدم تمرکز عناصر سنگین . لذا عامل ترکیبات آلی تاثیر مستقیم موثری بر میزان غلظت فلزات سنگین نداشته اما دانه بندی در شرایط آب شور دریا تاثیر مستقیمی داشته است اما با توجه به دانه بندی ماسه ای (در مقابل رسی )، نمیتوان انتظار جذب حداکثری را در فلزات سنگین نیز در ریزدانه ها داشت .

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، رسوب ، ترکیبات آلی ، پارک ملی خلیج نایبند