تحلیل فضایی آسیب پذیری سکونتگاههای جمعیتی در برابر مخاطرات انسان ساخت (مطالعه موردی استان گیلان)

به علت وجود تهدیدات مختلف درجهان، و موقعیت استراتژیک ایران در منطقه خاورمیانه ، توجه به مسایل دفاعی و امنیتی همواره مورد توجه کشورها بوده است . امروزه با شهری کردن فضای نبرد به خصوص در شهرهای بزرگ و کلانشهرها، توجه به امر پدافند غیرعامل به عنوان یک راه حل جهت کاهش آسیب ها حائز اهمیت است . هدف اصلی از انجام این پژوهش پهنه بندی فضایی سکونتگاههای شهری دربرابر تهیدادت نظامی وشناسایی سکونتگاههای شهری واقع در پهنه های با آسیب پذیری زیادمی -باشد. در این راستا پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی همراه با ۲۱شاخص تاثیرگذار انجام گرفته است . به منظور تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش از نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS استفاده شده است . مشاهده نقشه پهنه های آسیب پذیر استان گیلان نشان می دهد شهرستانهای واقع در مرکز استان و شهرستانهای که در جنوب غربی استان واقع شدهاند دارای بالاترین میانگین آسیب پذیری می باشند. نتایج نشان می دهد خوشه های جمعیتی گرم در سطح معنادار۹۹درصدی (امتیاز۵۸/۲(z> بر اساس تراکم ناخالص جمعیتی در شهرستانهای رشت ، آستانه ، لاهیجان و لنگرود واقع شده است . بر اساس نتایج حاصل ، حدود۹۹۷۰کیلومترمربع از مساحت استان در پهنه های آسیب پذیری بالا قرارگرفته است که در این مساحت ۱۰شهرستان استان(شامل ۱۷نقطه شهری ) و ۴۴/۳۵درصد از جمعیت کل استان را شامل می گردد در این میان شهرستان رشت بالاترین عدد(ماکسیمم ) آسیب پذیری ۹۵۱/۴ در سطح استان شامل می گردد. این شهرستان، با چهار شهر، سنگر و کوچصفهان، رشت ، لولمان، بالاترین میزان جمعیت شهری درمعرض آسیب (۱۹/۷۴درصد جمعیت شهرستان و۲۸درصد جمعیت استان) در خود جای داده است .

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، تحلیل فضایی ، سکونتگاههای جمعیتی ، استان گیلان