بهینه سازی فرم پارامتریک بنای مسکونی ویلایی بر اساس شاخص آسایش حرارتی در شهر همدان

کاهش مصرف انرژی دیربازی است که بحث محافل علمی است و از آنجا که یکی از مصرف کنندگان عمده انرژی در دنیا ساختمانها هستند، علوم مرتبط با ساختمان، توجه ویژهای را از سوی معماران و طراحان در این راستا طلب می کند. طراحی هندسه و فرم بنا یکی از تاثیرگزارترین پارامترها بر میزان مصرف انرژی است و اگر ساختمان به گونه ای طراحی شود که در دوره اوج مصرف انرژی با سیاست غیرفعال آسایش حرارتی بهتری فراهم کند، میزان مصرف انرژی در آن دوره کاهش یافته و مصرف انرژی کل نیز کاهش می یابد. در این پژوهش روشی برای تعیین بهینه فرم اولیه ساختمان ارائه شده و برای نمونه فرم ساختمان مسکونی یک طبقه ویلایی در شهر همدان با در نظر گرفتن شاخص آسایش حرارتی بهینه سازی شده است .

کلیدواژه ها:

شاخص آسایش حرارتی ، طراحی پارامتریک ، بهینه سازی انرژی ، الگوریتم ژنتیک ، طراحی پایدار